Nog een kind?

Mijn vriendin kondigde vandaag haar zwangerschap aan.  Ze was langverwacht want het liep niet van een leien dakje.  Ik ben dus heel erg blij voor haar.  Tegelijk deed het me denken aan mijn hersenspinsels eerder deze week.  De jongste werd enkele maanden geleden vijf.  Dat was de levensduur van het spiraal dat ik liet inplanten en dus was het begin deze week aan vervanging toe.

We spraken erover, hoewel ook weer niet echt.  Het was een uitgemaakte zaak, die vervanging.  We zijn blij met onze twee prachtige dochters, er is geen behoefte aan meer. Maar dit nieuws deed hun verbeelding op hol slaan.  Ze waren eigenlijk wel jaloers.  Wilden ook nog een kleine baby in huis.

Waarom wij geen kindje meer maakten?

• Omdat we dan nog minder tijd voor hen zouden hebben.  Dat ze wel zouden helpen om voor het kindje te zorgen.
• Waar dat kindje dan wel zou moeten slapen?  In de logeerkamer.
• Omdat wij dat beslist hebben.  Stilte.

We schakelden over op een ander onderwerp.  Maar ik dacht aan de traan die ik tot mijn eigen verrassing liet onderweg terug van de gynaecologe.  Uitgelokt door het plotse besef dat de periode van ‘jonge mama’ afgelopen is.  Uitgesloten voor opnieuw vijf jaar en daarmee ongetwijfeld voorgoed.  Emotioneel eerder dan rationeel benaderd natuurlijk.  Ik had immers ook net vastgesteld dat een bezoekje van 15 minuten alles weer kan omkeren.  Weliswaar 15 zeer vervelende minuten.

Beste Mirena producent, gelieve het verwijderen in te bouwen in uw testplan.  Het is namelijk geen fijne ervaring als iemand elk stukje van je baarmoeder met een tang aftast op zoek naar dat ding. Er werken wellicht niet veel vrouwen bij u?

Het nieuwe spiraal zit weer mooi op zijn plaats intussen.  Ik heb er vrede mee.  Ben oprecht gelukkig met mijn twee mooie, gezonde kinderen.  Het gezin is compleet.  Ik geniet van de herwonnen vrijheid nu ze op een leeftijd zijn gekomen die al wat minder zorgen behoeft.  Ik concentreer me op die nieuwe professionele baby, mijn eigen bedrijf. Een droom die ik al lang koester en waar ik dit keer echt werk van maak.  En moest ik toch nog van gedachten veranderen, dan doorsta ik die tang ongetwijfeld met plezier.  Een kleine opoffering voor de creatie van een wonder.  Maar het zal wel niet, toch?