Moeder-dochter quality time in Sportopia

De oudste vierde een logeerpartijtje bij een vriendinnetje en dus hadden wij gedurende 2 dagen en nachten maar 1 kind in huis.  En da’s best een beetje vreemd.  Het is altijd een beetje vreemd als de kinderkamers leeg zijn.  Begrijp me niet verkeerd, ik kan best genieten van een paar dagen zonder kinderen hoor.  Maar als ik dan ’s avonds boven kom en niet nog even die kamertjes in kan lopen voor een heel zacht nachtkusje op hun slapende hoofdjes, mis ik dat moment steevast.  Je voelt je toch niet helemaal compleet zonder ze.

Maar goed, er was er dus wel eentje.  En dat kwam nog niet zo heel vaak voor – wellicht omdat we de jongste in het verleden ook ‘uitbesteden’ als de oudste weg was…  Ik beloofde haar iets leuks te doen, alleen zij en ik.  Vond ze top.  Wat er dan precies top zou zijn?  Wist ze niet.  Of toch, ze wilde gaan bowlen.  Ik wist haar te overtuigen dat bowlen leuker is in een grotere groep.  Ik overwoog een pretpark, maar de weersvoorspellingen schrikten me af.  Iets indoor dus.  Maar stop me in een afgesloten, warme ruimte met veel enthousiaste en dus luidruchtige kinderen en ik sla tilt.  Instant flight reflex.  Ik kon een vriendinnetje meevragen en hopen op een rustig hoekje om me met een boek en een latte te installeren, maar hé, ik ging toch voor quality time met mijn dochter?

Maison Slash to the rescue.  Ze snappen ze daar, mijn definitie van parentfriendly indoor.  Sportopia dus.  Rond kwart na acht op maandagochtend liep ze mijn kamer binnen.  Best een meevaller gezien dat recente winteruur.  Ochtendlijke mamaknuffels tanken, goed begin van die quality time vonden we beiden.  Ik nam mijn smartphone en vertelde over Sportopia.  Ze was net als ik meteen verkocht.

Wij naar Antwerpen dus.  Geen vriendinnetje, alleen zij en ik.  Geen ontsnappen mogelijk.  Ik moest mee in alle attracties.  We begonnen met de slide.  Of ik kon proberen in kleermakerszit in de band te kruipen, vroeg de begeleidster terwijl ze me wat meewarig aankeek.  Ze kon natuurlijk ook niet weten dat ik aan yoga doe, ik kon haar bewonderende blik wel waarderen.  Vervolgens denderde ik naar beneden in de spirelli (een buis die zijn naam heel veel eer aan deed) en in tegenstelling tot de 8-jarige die rustig op de mat gleed, vloog ik er aan een rotvaart uit en belandde nogal onzacht op mijn achterwerk.  Ze lachte me uit, ik kon het haar niet kwalijk nemen.  De deathride wilde ze enkel doen als ik dat ook deed.  Weerom een meewarig kijkende begeleider die me in het harnasje op kindermaat wurmde en me voorhield vooral mijn benen goed op te trekken aan het eind…  No worries, ik doe ook Pilates.  Op naar het springkasteel waar je tegen mekaar doorheen moest racen.  Dat ze haar mama toch wel zou kloppen, zei de begeleidster tegen mijn dochter.  Dat deed ze uiteraard.  Ze vond het te gek en stuurde me nog 4 keer door dat parcours waarvan ik er toch 2 als eerste over de finish wist te komen.  Tja, ze heeft haar competitieve kantje van geen vreemde.

We trokken naar de sportbar voor een hotdog en ontdekten er de dark room waar je Wii Sport kan spelen.  Soms komen dromen toch uit want Celeste ontdekte dat je op die Wii kon bowlen.  Zij had beginnersgeluk, ik blijk een diesel en dus wonnen we beiden 1 spelletje.  We bedwongen ook het touwenparcours, Celeste maakte kennis met de wonderlijke virtual reality computerwereld, we wrongen ons een paar keer Twister-gewijs in bochten en perfectioneerden onze Spirelli landingen.  Dochterlief toonde zich een echt meisje en liet het skateparcours, de voetbalspelletjes en het BMX parcours links liggen.  Ik had daar erg veel vrede mee.  Vervelen deden we ons geen seconde, de uren vlogen voorbij.

Of dit nu echt quality time was voor dochter EN moeder hoor ik u denken?  Wel, ja.  Ik ben normaal ook echt wel het soort moeder dat zich in de cafetaria installeert, maar het kind in me nam gisteren probleemloos de bovenhand.  Uitgelaten huppelden we weer naar de auto.  Ze wilde wel graag nog een keer terug met grote zus en papa.  We zullen snel moeten zijn, want Sportopia blijkt eind deze week de deuren te sluiten.  Wie weet…  Al hoeft het niet, ik koester de herinnering aan dit dagje volledige aandacht voor 1 kind.  Zij ook.  Dat we dikke vrienden zijn, daarover waren we het tijdens het instoppen helemaal eens.

Quality time met één kind, doen!  Net als Sportopia, haast je 🙂