De vloek van de favoriet

Ik dacht dat ik uit mijn vel zou springen toen ik vandaag voor de tigste keer  “Mamaaaaaa?” hoorde.  Mijn geduld, sowieso slechts beperkt aanwezig, lijkt toch wat gekrompen nu de vakantie erop zit.  Of klopt mijn perceptie dat ze het gemis van de afgelopen dagen compenseren door me vandaag te stalken?  

De hobby’s gingen terug van start, toch voor Amelie.  (Celeste krijgt nog een week respijt.)  Ze kozen beiden iets op zaterdagochtend om 9 uur…  Op twee verschillende locaties.  Vandaag nog maar eentje dus Maarten profiteerde er nog van om uit te slapen.  Volgende week zal ook hij die luxe niet meer hebben. 

De jongste  scheen sinds gisterenavond niet meer in  staat iets te doen zonder mijn aanwezigheid.  Maarten werd zelfs verweten dat het niet eerlijk was dat hij wel altijd bij mama mag slapen…  Telkens ze ergens hulp of gezelschap bij meende nodig te hebben,  weerklonk dus “Mamaaaaaa?”.  Maarten las rustig de nieuwe editie van zijn loopmagazine.  

Ik slaagde er wel in de was en strijk te doen.  Huishoudelijke activiteiten zijn me toegestaan.  Dat ik, eens die waren afgerond, een spelletje spelen mogelijk niet bovenaan mijn verlanglijstje had staan is niet bij hen opgekomen.  

De overgang van altijd samen naar een viertal uurtjes per dag was wellicht wat bruusk.  Ik neem het ze niet kwalijk en doe mijn best met wat enthousiasme mee te puzzelen. Dat boek en de computer zijn voor straks, wanneer de Mamaaaaaa?’s zijn gaan slapen.  Als Maarten dan vraagt of we een spelletje gaan spelen, krijgt die wel de volle laag. Dat is de vloek van de onfavoriet.