Kamperen in Slovenië met kinderen: wij gaan dat gewoon doen!

Onze zomervakantie ligt eindelijk vast.  We trekken naar Slovenië met de tent.  Voor alles een eerste keer…  De kinderen zijn alvast heel enthousiast.  En wij eigenlijk ook wel.

We zijn altijd eerder last minute mensen dan early birds als het op vakantie aankomt.  Maar zo last minute waren we toch nog zelden voor een familievakantie.  Ik wilde heel lang niets vastleggen.  De zomer is nu eenmaal het hoogseizoen voor Fairytale Moments.  En dus hield ik de agenda vrij.  Maar waar mei, juni en augustus behoorlijk vol zitten, is juli dat niet.  En dus trekken we er toch op uit.  Het moest wel wat meer low budget zijn dit jaar.  We hadden een geweldige tijd in Corsica vorig jaar, het smaakte absoluut naar meer.  Een huisje met zwembad in Frankrijk of Italië, dat was leuk toen de kindjes kleiner waren, maar ik heb het er wel een beetje mee gehad.  We hoeven geen rekening meer te houden met middagdutjes en allerlei materiaal dat meegesleurd dient te worden, noch zijn we beperkt door kinderen die enkel in speeltuinen en zwembaden geïnteresseerd zijn.  Hoog tijd dus om met hen de wereld te ontdekken.

Waarom Slovenië?  Geen idee eigenlijk.  Ik hoorde er al veel goeds over.  De natuur blijkt er prachtig en wij houden meer van natuur dan van cultuur.  Je vindt er tal van meren, bergrivieren en het beschikt over een prachtige kustlijn.  Opties genoeg voor een actieve vakantie met uitstappen die klein en groot zullen kunnen bekoren.  En het is hopelijk nog net een tikje minder toeristisch dan Kroatië.

Met de tent dus.  Voornamelijk om tegemoet te komen aan het low budget criterium.  Maar ook wel omdat de man een ervaren kampeerder is na jaren in de jeugdbeweging en omdat de kinderen het helemaal te gek vinden.  Hopelijk blijft dat zo, want hun ervaring is tot dusver beperkt tot 1 nacht in onze tuin.  Ook ik ging nog maar 1 keer eerder met de tent op vakantie.  Nadat we afstudeerden toerden we een paar weken met de tent door Frankrijk.  Een grote fan kan je me dus niet noemen, maar het enthousiasme van mijn huisgenoten werkt erg aanstekelijk.

Ik dacht het last minute aspect van onze vakantieplannen in het extreme door te trekken.  Dat leek me ook een van de voordelen van kamperen.  Je vindt altijd wel nog een plekje voor je tent en kan dus gewoon vertrekken en zien waar je terechtkomt, zo dacht ik.  Niet zo, dacht de man.  We blijven gewoon thuis, het is nu te laat, alles zal volzet zijn, deelde hij eerder deze week mee.  Dat volstond om in actie te schieten.  Google bracht me bij een paar reisverslagen met must do’s en mogelijke routes en zo begon ik een vakantie uit te stippelen.  Een paar uur later was het geboekt.  Geen enkel probleem om ‘camping pitches’ te vinden op de door mij uitverkoren campings.  We laten het oostelijke stuk links liggen en beperken ons bezoek tot het westen.  Telkens 4 nachten op 3 verschillende campings om achtereenvolgens de regio rond Bled en Ljubljana, de Adriatische kust en de Breginsjki Kot vallei te bezoeken.  Er blijft wellicht genoeg over om het nog een keertje te doen, als het bevalt.

Het is een behoorlijk eind naar Bled, ik laste dus ruimte in voor een tussenstop.  1100 kilometer is wat veel als je reist met kinderen.  Of we de tent voor die tussenstop ook al een keer opzetten, dan wel toch opteren voor een hotelletje houd ik nog in beraad.

De campings lagen dus vast, maar we beschikten nog niet over het nodige materiaal.  Een bezoek aan Decathlon drong zich op.  De man groef diep in zijn memorie en stelde een lijst van benodigdheden op.  Hij prentte zich in dat hij zich niet zou laten gaan, dat durft een mens in de Decathlon nog weleens overkomen.  Desalniettemin deelde de kassier mee dat hij uitzonderlijk toch mijn Decathlon kaart – die ik natuurlijk weer nergens kon vinden in mijn stapel klantenkaarten – online zou opzoeken.  Want met zo’n rekening was dat toch de moeite.  Slik.  Low budget was dus het plan.

Maar we zijn nu dus de trotse eigenaars van een tent met 2 slaapcompartimenten, de nodige matrassen en slaapzakken, een tafeltje en stoelen, kookgerief en al wat je verder ook maar nodig zou kunnen hebben.  Dat het toch verstandig was om het opzetten der tent een keertje te oefenen, zo oordeelde mijn wederhelft.  Zo kwam het dus dat de tent deze namiddag in de tuin stond.  We wisten de dochters er maar net van te overtuigen dat dat niet wilde zeggen dat we er ook al een nachtje in zouden slapen…  Met enige trots bewees de man des huizes dat hij ze ook weer kon afbreken EN in de zak kreeg.  Dat we er klaar voor zijn.  Over drie weken zijn we al weg.  Een eeuwigheid in de ogen van de dochters.  Bij mij voelt het als morgen.

“Dat zou ik niet zien zitten, teveel gedoe”, was het oordeel van de eerste mama die we vertelden over onze plannen.  Misschien heeft ze een punt, maar ik kan me er toch niet echt druk over maken.  Ik legde de dochters uit wat een sanitair blok was.  Dat er uiteraard geen toilet, noch douche in de tent was.  De foto’s van dat sanitair blok vormden een belangrijk criterium bij mijn keuze van de campings.  Dat is namelijk het onderdeel waar ik het minst fan van ben.  Maar sinds ik in de luxepositie ben om gewoon te kunnen vragen dat ze gaan douchen om vervolgens 2 kinderen alleen de trap op te zien gaan om een half uurtje later fris geurend weer te verschijnen, moet het wel lukken.  We zullen wel een paar keer ’s nachts gewekt worden omdat er eentje dringend naar toilet moet, maar dan nemen we er dan wel bij.  Verder is het best wel licht in zo’n tent.  We zullen ons bioritme wat moeten aanpassen aan zonsondergang en vooral -opgang vermoed ik.  Maar ach, het is vakantie, so what als ze wat uit hun normale ritme zijn.

Veel koken zal er niet in zitten, dat ene gasvuurtje dat we kochten dient hoogstens voor het zetten van koffie en thee en misschien wat aardappelen of pasta wanneer er een barbecue aanwezig is.  Verder plannen we toch voornamelijk te picknicken en uit te eten.  ’s Morgens, ’s middags en ’s avonds in het hotel of een restaurant eten is voor de dochters van het goeie teveel, zo leerden eerdere ervaringen.  Dus af en toe zullen we creatief zijn met dat ene vuurtje.

Ik kijk er echt naar uit om een stukje Slovenië te ontdekken.  De beelden die ik tijdens het maken van ons reisplan tegenkwam, waren alvast veelbelovend.  Grotten, watervallen, kloven, bergen, rivieren en de zee: ze staan allemaal op ons lijstje.  Net als een bezoek aan de stoeterij van Lipica.  Want de bakermat van de prachtige Lipizzaner paarden kunnen we met 2 amazones in huis uiteraard niet onbezocht voorbij rijden.

Hoe dat allemaal verloopt en of we ons kampeermateriaal half juli te koop aanbieden, daar kan je hier binnenkort alles over lezen.  Ik ben even benieuwd als jullie.  Alle tips over must see’s in Slovenië, tips voor kamperen met kinderen en ander reisadvies zijn in tussentijd zeer welkom!