Kamperen met het gezin: de waarheid.

We zijn al 2 weken terug, dus mogelijk zit je al even vol ongeduld te wachten op dit verslag.  Hoe was dat nu, dat kamperen in Slovenië dat we gewoon wel efkes gingen doen?  Wel, ik moest er dus even van bekomen.

De feiten op een rijtje:

• Je hebt veel spullen nodig om 2 weken te gaan kamperen.  Als in, echt een bomvolle auto.  En we rijden met een monovolume, dus ik heb het hier niet over een kleine auto.  Ok, het was niet allemaal echt nodig.  Ik heb nog nooit zoveel ongedragen kledij terug in de kast gelegd.  En toiletpapier is blijkbaar toch standaard aanwezig.

• Al die spullen, die moet je ook uitpakken.  Enfin, eigenlijk niet, want er zijn geen kasten.  Maar je wil natuurlijk wel bij je kleren kunnen.  En bij je handdoeken.  En ’s morgens een tas thee kunnen zetten en ’s avonds een gezelschapsspelletje kunnen spelen.  En da’s lastig als alles tetris-gewijs in de auto zit.  En dus verhuis je zakken van de auto naar de tent.  En dan een deel weer terug naar de auto want je krijgt niet alles in de tent dus maak je maar een kast van de koffer.
• De tent dus.  Die moet je opzetten en afbreken.  Drie keer als je zoals ik drie verschillende campings boekt.  Luchtmatrassen moeten ook 3 keer opgepompt en weer platgedrukt.  En de koffer die als kast fungeerde moet weer leeggemaakt om vervolgens door mijn Tetris pro weer vakkundig te worden ingeladen.  Nu werden we daar wel handig in.  Lang leve de ouderwetse walkie talkies waardoor we de kinderen op verkenning en vooral uit onze weg konden sturen tot alles ingepakt was.  De zin die het vaakst uit die dingen schalde was trouwens: “Waren jullie dat??”  We bleken hetzelfde kanaal te gebruiken als 2 Slovenen (of een andere nationaliteit met een even onbegrijpelijke taal).  Zeer verwarrend vonden de dochters dat.  Maar goed, zelfs toen we bij camping 3 een geolied tent-team vormden, kostte het ons nog steeds 2 uur.  Da’s dus 4 uur afbraak en opbouw ‘plezier’ op een switch eens even van locatie dag.

• Maar goed, eens alles – niet dus, je snapt het intussen – uitgeladen en geïnstalleerd is, kan de pret beginnen juist?  Ja, tenzij het regent.  Zoals op onze eerste avond.  We waren nog helemaal in de tropische stemming van het weer dat wij Belgen intussen als normaal aanzien.  We gingen op restaurant in onze zomerse outfit en lieten de kampeertafel en -stoelen lekker naast de tent staan.  Het moet ergens halverwege het hoofdgerecht dat we nuttigden op een terrasje met zicht op het prachtige meer van Bled geweest zijn dat de hemelsluizen openbarsten.  Geen verrassing voor de kelners die prompt hun regenjassen aandeden.  Wel voor ons die danzij de grote parasol weliswaar gespaard bleven van de grootste drasj – sorry, er is echt geen beter woord voor – maar toch licht beneveld werden.  En dat had voor een keer niets te maken met de fles rosé die we nuttigden.  We liepen letterlijk terug naar de auto om aan te komen bij een tent waar wat water in stond.  Gelukkig niet in de slaapcompartimenten maar in de ‘living’ – het centrale deel waar je kan staan mits je het niet volstouwt met je bagage…  Klein foutje bij de opbouw, het overkwam ons gelukkig enkel die ene keer.  Het regende niet meer, maar de stoelen waren doorweekt.  Tot daar het plan om gezellig op ons ‘terrasje’ te zitten terwijl de kinderen sliepen…  Sindsdien werden de stoelen netjes in de tent geworpen voor we vertrokken.  En behoorden de regenjasjes tot de bagage die ten allen tijde in onze rugzak bleef.

• Het sanitair, dat was mijn grootste zorg toen ik dit avontuur aanvatte.  Vier-sterrencampings met een behoorlijk sanitair waren de enigen die ik overwoog.  Uiteindelijk bleek het minstens even proper op de kleine, veel rustigere camping waar we de vakantie afsloten.  Maar goed, geen klachten daarover.  Buiten dan dat het toch een gedoe blijft.  Iedereen had een eigen toiletzak, die mama natuurlijk wel mocht dragen samen met 3 grote handdoeken en 1 kleintje – als ik mijn haar niet in een handdoek draai kan ik mijn lijf wel blijven afdrogen…  Als je dan zwaar beladen met je 2 kinderen in dat sanitair blok arriveert, is het echt maar te hopen dat er 3 douchecabines vrij zijn.  Dat was gelukkig altijd zo en ik claimde ze dan ook meteen door overal een toiletzak en handdoek te hangen.  Om vervolgens de kinderen te helpen hun kledij aan het haakje te hangen dat steevast veel te hoog voor ze was.  En dan onder het trotseren van moordende blikken van de wachtenden mijn eigen geclaimde cabine op te eisen…  Snel snel douchen was mijn lot.  De kinderen kunnen dat gelukkig helemaal zelf, maar konden dan natuurlijk niet aan hun kledij.  Die droog aantrekken terwijl je nog met je voeten in het water staat en van mama je handdoek niet op de grond mag leggen das lastig.  Ja, die moesten wel 2 weken meegaan hé.  Enfin, 1 want ik had er natuurlijk genoeg bij.
• Slapen.  Over het beste tot het laatst bewaren gesproken.  Zo’n tent scheid je dus maar met een heel dun laagje stof van de buitenwereld.  Heerlijk zou je denken, na een actieve dag in de buitenlucht zo’n beetje onder de sterrenhemel slapen.  Niet dus.  Want dat isoleert niets.  Warmte noch geluid.  Afkoelen deed het gelukkig meestal wel.  Maar stil was het zelden.  Vijf uur ’s morgens leek het voorbestemde uur om me te wekken.  Omdat de baby in een naburige tent het dan tijd vond om zijn keel open te zetten.  Of omdat er een Kroaat zo luid lag te snurken dat ik Maarten al 2 keer had gepord voor ik doorhad dat hij het niet was en dat een welgemikte duw het probleem niet zou oplossen.  Of omdat het licht werd en de vogels daar heel enthousiast fluitend op reageerden.  Dat ik mijn mascara in week 2 maar weer bovenhaalde om mijn slaperige ogen wat meer glans te geven…

“Daar valt goedkoop en slechts 14 keer gebruikt kampeermateriaal te rapen!”, hoor ik je denken.  Als je tenminste nog een kampeervakantie overweegt na deze slechts licht gedramatiseerde oplijsting van feiten.  Juich niet te snel.  Je mag ze wel een tijdje lenen, want heel snel moeten ze het me niet meer vragen.  En 2 weken zie ik het me echt niet direct meer doen.  Maar tot een weekendje of wie weet een midweek ergens op een rustig plekje ben ik misschien nog wel te overtuigen.  Want het was toch ook wel een heel erg fijne vakantie.

Slovenië is gewoonweg prachtig, een reisverslag volgt zeker nog.  En de kinderen vonden het van begin tot einde geweldig (op de actievere stukken na).  Zij sliepen als rozen.

Waar ze het thuis steevast te warm of te koud hebben, te licht of te donker, klagen omdat de TV te luid staat, enz. schenen het daglicht, de donkere nacht, de wisselende temperaturen en het lawaai hen in de tent niet te deren.  En campings hebben speeltuinen en vaak zelfs een zwembad.  Je maakt er snel vriendjes.  Je kan er naar hartenlust op je matras springen.  Je mag er langer opblijven.  Je krijgt thee van op een gasvuurtje dat zomaar in het gras staat en elke ochtend cornflakes als ontbijt.  En die ene keer dat mama kookte, aten we op een picknickdeken en was er aardappelsalade (met 1 vuurtje moet je sequentieel koken…).  Ze wilden niet weg op de eerste camping omdat het er zo leuk was, maar toen vonden ze de tweede nog leuker.  Daar wilden ze vervolgens ook niet weg, maar toen was er een derde camping naast een bergriviertje waar ze dammen konden bouwen en dat was pas echt het einde.

Ze begrijpen er niets van, waarom ik op elke vraag over hoe de vakantie was over gemengde gevoelens begin.  Zo’n kind is zwart-wit, nog nooit gehoord van gemengd.  Het was gewoon fantastisch, beste vakantie ooit.  Dat ze dat voorheen ook al van Corsica, Bulgarije en alle vakantiehuisjes in Frankrijk, Italië en aan zee zeiden, hindert niet.  Dat was gisteren – alles in het verleden is nog steeds gisteren.

Deze 2 weken Slovenië kostten ons wellicht maar de helft van dezelfde periode in Corsica vorig jaar.  En we ontdekten een prachtig land, maakten veel plezier en geweldige herinneringen.  Zo geweldig dat de feiten eigenlijk maar leuke anekdotes zijn om te delen op een zonnig terrasje.  Over onze eerste keer met de tent.