Waarom mijn zus de beste lerares van Brussel is en je stem verdient!

Mijn zus is genomineerd en wel om verkozen te worden tot beste leraar van Brussel.  Ze verdient dat en dus ook jouw stem, en wel hierom!

• Ware het niet dat er wat praktische bezwaren in de weg staan, ik zou prompt verhuizen naar Evere.  Gewoon omdat mijn kinderen dan bij haar in de klas zouden kunnen zitten.
• Ik hielp haar al naar een nieuwe woning verhuizen en heel recent nog naar een nieuw schoolgebouw.  En je houdt echt niet voor mogelijk hoeveel spullen zij heeft voor haar leerlingen.  Naast het obligate studiemateriaal ook massa’s knutselgerief en educatieve spelletjes.  Nooit een saai moment in die klas volgens mij.
• Ik kwam er ook al weleens een tegen, een uitgeblust exemplaar.  Dat is mijn zus dus niet.  De energie waarmee zij er telkens opnieuw tegenaan gaat, is eindeloos.  En dat in een omgeving die verre van standaard is.  Lesgeven in Brussel betekent lesgeven in een multiculturele omgeving, met kinderen die het Nederlands vaak niet als moedertaal hebben.  Het maakt leren lezen, schrijven en rekenen (ze staat in het eerste studiejaar) nog wat lastiger dan het sowieso al is.  Dat ze wel van een uitdaging houdt, mag duidelijk zijn.  Ze koos heel bewust voor Brussel en haalt elke dag het beste uit haar kinderen.
• Haar kinderen ja, want zo voelt ze het echt.  Wat ziektekiemen houden haar niet tegen, ze moet echt helemaal geveld zijn voor ze zelfs maar zou overwegen haar klas in de steek te laten.
• Zeg maar klas ja, niet klasje.  In andere scholen zouden ze wellicht gesplitst worden, maar die luxe heeft ze niet.  Geen probleem hoor, ze steekt wel een tandje bij.
• Multi-cultureel, ik zei het al.  Ook de ouders dus.  Ze spreken niet allemaal Nederlands, maar ze kunnen gerust in het Frans, Engels of Duits bij de juf van hun kind terecht.  Een polyglot is het.
• “There is no I in team“, en dus ook niet in haar woordenboek.  Het is zo’n collega waarop je kan rekenen als je hulp nodig hebt.  Of als er een dansje voor het schoolfeest in mekaar gebokst moet worden.  Of wanneer dan ook eigenlijk.  Dat de directrice zich gelukkig mag prijzen haar tot het team te mogen rekenen en dat dan ook doet.
• Ze is de eerste om toe te geven dat ze best veel vakantie heeft en dat het aantal uren van haar werkdag op school wel meevalt.  Maar daar stopt haar werk natuurlijk niet.  Nadat de kinderen naar huis zijn, moeten er weer nieuwe lessen worden voorbereid, taken en toetsen verbeterd, rapporten gemaakt en ga zomaar door.  Haar bureau thuis wordt dus bijna evenveel bemand als dat in de klas.  Of zelfs meer want hoe vaak krijgt een juf eigenlijk de kans om te zitten in de klas…
• Als je het niet van mij aanneemt, dan toch zeker wel van de vakjury die haar bovenaan zijn lijstje zette?

Redenen genoeg lijkt me zo.  Tijd om te stemmen.  Want de leerkrachten in ons onderwijs verdienen een schouderklopje.  Het is een beroep waar weleens op neergekeken wordt, geheel onterecht als je het mij vraagt.  Doe deze trotse zus dus een plezier en stem voor Kristin.  Moest je alle voorgaande linkjes al gemist hebben, hier nog een keer waar je moet zijn 🙂

http://www.bruzz.be/nl/stem-voor-de-beste-leraar-van-brussel