Het schooljaar vloog voorbij, en toch lag het tempo lager…

Dat het er weer bijna opzit, schooljaar 2017-2018.  Het is een beetje een open deur intrappen als ik zeg dat het voorbij vloog, maar dat deed het ook dit keer weer.  Net als vele ouders heb ik er wat gemengde gevoelens bij.  Ik kijk uit naar het wegvallen van de toch vaak stresserende ochtendroutine.  Maar tegelijk is die vakantie ook een puzzel.  Een zorgvuldig opgestelde puzzel van kampjes en logeerpartijtjes.  Minder routine want meer variatie, maar dus ook wat lastiger om op te volgen.

Het was een wat ander schooljaar dan de voorgaande.  Sinds november ben ik een thuis werkende mama en dat bracht toch veel meer rust in de dagelijkse routine.  Het maakte de dochters er zeker niet minder veeleisend op.  Waar ze vroeger al blij waren als we voor half zes op de school verschenen, wordt er nu al stevig geklaagd als ik een keer niet om half vier aan de poort verschijn.  Telkens er ouders gevraagd worden om een activiteit te begeleiden, rusten ze niet tot ik op het briefje aanduidde dat ik kan.  Dat wende snel.  Het enthousiasme bleef gelukkig ook, elke avond aan de poort en elke keer ze met wat klasgenootjes in de auto stappen.

De naschoolse activiteiten vielen de afgelopen weken een na een weg.  Een verademing toch wel, ik vroeg me meermaals af hoe ik dat vroeger alweer oploste.  Om nog maar te zwijgen van alle verjaardagsfeestjes waarvoor ik taxi speel.  Nu ben ik het die geregeld andere kindjes meeneem, waar ik vroeger de mama was die zelf beroep deed op andere chauffeurs.  Ik doe dat met plezier, want ik besef maar al te goed hoe lastig de combinatie van full-time werken en kleine kinderen is.  Zelf je agenda kunnen bepalen, het blijft een groot voordeel.  Maar tegelijk is het ook zoeken.  Zoeken naar voldoende werkuren in een dag om mijn to do lijstje af te werken.  Want thuis werken geeft toch nog te vaak de perceptie dat je dan wel even alles kan regelen en alle onverwachte zaken kan opvangen.  De volledige ochtend- en avondroutine voor je rekening nemen, alle hobby’s opvangen, huiswerk begeleiden, eten op tafel zetten, even naar de tandarts/ dokter/ winkel/ …  Da’s minstens een part-time bezigheid.  En eentje die niet altijd naar waarde wordt geschat.

Dat ik nog steeds geen huisvrouw wil zijn.  Ik neem wel veel huishoudelijke taken op, naast veel ouderlijke en run daarenboven een startup.  En dus balanceer ik nog altijd op een slappe koord.  Ik heb het wel helemaal zelf in de hand.  Zo heb ik nog steeds een poetshulp die ook strijkt, komt er maandelijks iemand de ramen poetsen en leer ik de dochters thuis zo zelfstandig mogelijk te zijn zodat ik ook wanneer ze hier zijn, kan werken.  Dat laatste kent ups en downs.  Me niet – behoudens noodgevallen – komen storen als ik in mijn bureau zit, stil zijn als ik aan de telefoon ben, het blijft een uitdaging…  Maar ook daarin vind ik stilaan mijn weg.  Taken waar ik mijn hoofd moet bijhouden, plan ik wanneer ze op school zijn.  De meer uitvoerende zijn ideaal voor woensdagnamiddag.

De grote vakantie start dit keer ook echt met vakantie.   Dat is voor het eerst, de voorbije jaren sloten we ze er steevast mee af.  Dat heeft alles te maken met mijn professionele agenda, Fairytale Moments bij de vleet in augustus en september.  En dus  plande ik bijna evenveel opvang in de vakantie als tijdens andere jaren.  Alleen geven de soms nogal schoolse begin- en einduren me dit keer wat minder kopzorgen.

Ik ben dus nog steeds heel tevreden met mijn keuzes en nieuwe levensstijl.  Of ik die ga kunnen aanhouden, blijft een vraag…  Die startup loopt prima, maar de voorwaarden die ik nu in bijberoep geniet zijn heel anders dan die als het mijn hoofdberoep zou worden.  Ik ben er nog steeds niet uit wat ik vanaf oktober ga doen.  En de tijd begint nu toch wel te dringen om die knoop door te hakken.  Maar eerst vakantie.  Batterijen die lang niet zo plat zijn als de voorbije jaren toch maar opladen.  Zodat ik klaar ben voor een pittige zomer waarin de liefdesverhalen mekaar in snel tempo zullen opvolgen.  Of het volgende schooljaar er eentje als vroeger of nu wordt, dat zien we in september wel weer.  Nu geniet ik alvast nog 2 maanden mee van zomerse temperaturen, een lager tempo, af en toe een kinderloze week en een job die nog steeds meer als een hobby aanvoelt.

Here’s to a magical summer!