De seizoensgroente-challenge: wij doen mee!

Ik hoorde er voor het eerst over via Maison Slash.  Ik was ingeschreven voor Ik ben meer dan mijn kassaticket, een ander initiatief dat Maison Slash ondersteunt en waar ik een artikel voor schreef.  Dat artikel ziet wellicht pas in het najaar het daglicht, dus om te weten welke brief ik aan de supermarkten richt, moet je nog even geduld oefenen.  Toen ik de seizoensgroentenchallenge zag voorbij komen, heb ik niet lang getwijfeld.  Ik heb het merendeel van mijn leven in lijn met deze ‘challenge’ geleefd.  Mijn ouders zijn namelijk overtuigde tuiniers.  Groenten werden niet in de supermarkt gekocht, maar belandden rechtstreeks vanuit de achtertuin op ons bord.  Of vanuit de diepvries of steriliseerpot.  Het feit dat het niet in elk seizoen even makkelijk is – en deze tijd van het jaar zelfs moeilijk – was me dus wat vreemd.

Ik weet dat het niet normaal is dat je vrijwel elke groente het hele jaar door kan terugvinden in de versafdeling van je supermarkt.  Het is me bekend welke groenten wanneer ongeveer geoogst worden.  Boontjes bijvoorbeeld, die worden in de grote vakantie geoogst.  Dat bleef me heel erg bij omdat ze typisch in grote getalen geplukt, schoongemaakt, geblancheerd en in diepvrieszakjes gestopt dienden te worden wanneer mijn ouders met vakantie gingen eind juli.  Ik ben daar toen ik nog thuis woonde en niet meer mee op vakantie ging ettelijke uren zoet mee geweest.  Ik heb nog steeds een hekel aan boontjes proper maken 🙂  We aten ze het hele jaar door, ’s winters uit de diepvries.  Maar diepvriesgroenten en met name boontjes hebben toch net niet die lekker knapperige textuur wanneer ze uit de diepvries komen.  Seizoensgroenten eten in het juiste seizoen, er is wat voor te zeggen.

Ik weet hoe een tomaat proeft die je vers en helemaal rijp van de plant plukt.  Het valt in niets te vergelijken met de smakeloze, harde tomaten die je veelal in de supermarkt koopt.  En dat geldt voor veel groenten.  Zoals nieuwe aardappelen die je nog kan pellen en daar vers gepeulde erwtjes en net geoogste worteltjes bij.  Heerlijk.  Het is ook heel erg makkelijk om gewoon de tuin in te lopen en ter plekke te beslissen wat je zal eten.  Je eigen versafdeling, zonder enige twijfel over de herkomst of de aanwezigheid van pesticiden.  Desondanks heb ik geen groentetuin.  Een gebrek aan tijd, zin en ook wel talent.  Ik slaag er ternauwernood in om de bloemen in mijn huis in leven te houden.

Op de weekends waarin ik mijn ouders bezoek en steevast huiswaarts keer met een paar zakjes vers geoogste groenten na, komen die hier dus uit de supermarkt.  En dan hou ik me – ondanks het feit dat ik in theorie dus wel weet wat ik wanneer ‘hoor’ te eten – toch niet helemaal aan de seizoenen.  Maar witloof in de zomer of asperges in de winter, daar zal je me toch zelden op betrappen.  Of dat dan per definitie ook wil zeggen dat ik enkel Belgische groenten koop, is nog een heel andere vraag.  Want labels lezen doe ik dan weer zelden.  Dus misschien verkopen ze me in het seizoen alsnog stiekem geïmporteerde groenten…  Maar deze week dus niet, want ik meldde me aan voor de challenge en als ik een uitdaging aanga, tja, dan komt mijn competitieve kant boven.

Het boodschappenlijstje dat ik vorige week in mijn mailbox kreeg, ging dus mee naar de Colruyt.  Dat leverde in combinatie met de overige aankopen op mijn lijstje een behoorlijk goed gevulde kar op.  Want het waren veel ingrediënten.  De recepten stonden er nog niet bij, dus ik onderdrukte een lichte angst over het aantal uren die ik achter het fornuis zou moeten spenderen om die klaar te maken.  Het eerste recept was er bovendien een met andijvie.  Laat dat nu een groente zijn die mijn ouders nooit kweekten.  Wegens niet lekker.  Tja, ik gaf Sofie Dumont het voordeel van de twijfel en kocht het toch maar.  Alles voor de challenge, zo ben ik dan wel.

Wegens professionele verplichtingen legde ik het recept mooi klaar voor de wederhelft die chef van dienst was vanavond.  Dat het veel werk was.  Maar tegen de verwachtingen in wel lekker.  Ook de kinderen aten hun bord leeg.  De krokante kipfilets met iets meer enthousiasme dan de andijviepuree, maar dat is wel vaker het lot van de groenten op hun bord.  Mijn bordje stond mooi op me te wachten toen ik om half negen eindelijk thuis was.  Het zag er lekker uit en was dat ook, dit recept bewaar ik alvast!  Morgen kook ik weer.  En op dinsdagavond moet het vooruitgaan, de jongste moet om half zes al naar de turnles – liefst met een volle maag.  Dat ik toch maar op tijd ga beginnen aan de pasta met bloemkool en krokant witloof.  De (optionele) chipolata zal de kinderen alvast kunnen bekoren…

Deze week zorgt er minimaal voor dat ik er weer wat meer bij stil sta.  Bij wat ik koop en of het label België aangeeft als land van oorsprong.  En met wat geluk levert het ook wat nieuwe receptjes en dus variatie in het weekmenu op.  Dan is de missie wat mij betreft geslaagd.  Nog even en de tuin van mijn ouders bulkt ook weer van de verse seizoensgroenten om mee van te profiteren.  Dan is seizoensgroenten eten geen uitdaging, maar een plezier.  Iedereen tuinier, misschien is dat wel de ware challenge?