5 redenen waarom eropuit trekken met vrienden echt een heel erg goed plan is!

Dat ik een blog moest schrijven over onze skivakantie, zeiden ze.  Dat ze anders de commentaarvelden zouden gebruiken om hun eigen versie ervan te verhalen.  Maar het past niet helemaal binnen de verhaallijn van de blog – die toch al erg krom is – dacht ik.  Hoewel.  Bij het vinden van een goeie balans tussen mijn alter ego’s vrouw, mama en onderneemster, zijn vrienden heel erg belangrijk.  En zeker van het soort die mee waren tijdens mijn uitgebreide me-time avonturen de afgelopen week.  Vrienden die niet moeilijk doen.  Waarmee je massa’s plezier hebt, echt van het soort dat maakt dat mensen me erop wijzen dat ik te luid lach.  Waar je ook serieuze gesprekken kan mee hebben, of gewoon stil bij mag zijn.  Die het ok vinden als je een beetje een angsthaas bent en dus trager skiet, want die toch wel op je wachten.  Dat soort van vrienden, die zijn belangrijk in mijn leven.  En dus verdienen ze ook wel een plekje op de blog.  Zeker als ze dat graag willen.

Ik nam dus even een kleine ‘pauze’ van mijn gezin de afgelopen week.  Met uitzondering van de zondagnamiddag waarop Amelie jarig was en die we samen in een speeltuin doorbrachten.  Dat bleek toch wel te verrassen bij velen, er als mama een week tussenuit knijpen.  Mijn man kon op het nodige medelijden rekenen.  Of dat omgekeerd ook zo zou geweest zijn, vroeg ik me af.  Toch nog werk aan die gelijkheid tussen man en vrouw, lijkt me zo.  De man zelf deed niet moeilijk hoor.  Hij heeft zich enkel het krediet toegeëigend hetzelfde te mogen doen, als de gelegenheid zich een keer aandient.  Gelijkheid, moet kunnen.

Waarom ik die pauze, met retrospectief, aan iedereen zou aanraden?

1. Ik voelde me weer heel even 20 jaar, helemaal vrij en ongebonden.  De discotheek waar buiten ons 7 door het laagseizoen niemand was op stelten zetten.  Dansen op den toog alsof we op de set van Coyote Ugly stonden.  Shots in a ring of fire…   
2. Ik weet weer hoe snel je kilometers kan vreten zonder kinderen op de achterbank.  Al ging het vermoedelijk op de terugweg vooral snel omdat ik 2 uur reed en 8 uur sliep volgens mijn medepassagiers (ik ben dan ook echt geen 20 meer, dus moest mogelijk wat recupereren van me zo te gedragen).  Gewoon af en toe stoppen, snel naar toilet, frisse chauffeur achter het stuur en gaan.  En ondertussen boeiende gesprekken voeren en mekaar nog wat beter leren kennen.  Of niet, gaap.
3. Ik leerde dat een skivakantie niet enkel draait om skiën.  Ik ging op de allereerste keer na – toen ik vooral doodsangsten uitstond – enkel nog maar met het gezin op skivakantie.  En wat we dan voornamelijk doen is skiën.  Weer of geen weer.  Ok, af en toe eten of drinken we iets en rond 16u houden we het wel voor bekeken, maar daartussen wordt er intensief geskied.  De afgelopen week waren we in La Joue du Loup, een klein skigebied in Frankrijk.  Ik moet – op de zwarte na – wel vrijwel elke piste minstens 1 keer gedaan hebben.  Maar ik had ze nog veel vaker kunnen doen.  Er werd zelfs één dag helemaal niet geskied.  En dat was dik ok.  Meer nog, het was voor herhaling vatbaar.  Hoe lang was het geleden dat ik nog eens tot bijna 11u in mijn bed lag?  En dat ik een hele namiddag had zitten kaarten?  Juist, te lang.  
4. Ik mis de girls only badkamer momentjes…  Tijdens van die tripjes deel je een slaapkamer of toch minstens een badkamer.  En dat levert zonder fout diepgaande nachtelijke en ochtendlijke gesprekken op.  Maar dus ook badkamermomentjes!  Het is niet zozeer wat er besproken werd (hoewel ik er toch een goeie truc voor een volumineuze paardenstaart aan over hield), dan wel de vriendschappelijke intimiteit van het moment die het zo leuk maakte.  Productjes vergelijken en mekaar complimentjes geven tijdens het klaar maken.  Mekaar wat oppeppen om er een leuke avond van te maken.  Nog even napraten tijdens het demaquilleren.  Eventueel zelfs het toilet gebruiken – enkel voor de kleine boodschap spraken we af.  Mekaar een fijne nacht wensen.  Stelt niets voor en toch overwoog ik haar via digitale weg te betrekken bij mijn eerste badkamermomentje terug thuis.  Miste het haar.
5. Even weg zijn, maakt terug zijn leuker.  Voor iedereen.  Ik haalde het net om rond bedtijd voor de dochters thuis te zijn.  Ze hadden me gemist, maar na de eerste bestorming eiste de TV toch snel weer hun aandacht op.  Het lijkt de band met de papa ook versterkt te hebben.  Het is hem gegund, hun favoriet zijn is niet altijd een cadeau 🙂   Opgewacht worden aan de schoolpoort is weer wat minder vanzelfsprekend.  Niemand heeft geklaagd, ze kunnen het zo weer gewoon zijn, geruststellende gedachte.  Ik beet vanmorgen bijna het puntje van mijn tong toen ze nog even hard bleken te treuzelen tijdens de ochtendroutine.  Vastbesloten om nog even zen te blijven na mijn weekje pauze.  We waren een paar minuten te laat.  Maar wat maalt het, die routine zal snel genoeg terug zijn.

Intussen is alle opgelopen achterstand weer bijna ingehaald.  Die ging van bergen vuile was over gemiste knuffels tot onbeantwoorde e-mails.  Vrouw, mama, onderneemster: “de balans” weet u wel.  Voor nu zit deze vrouw alvast vol energie om er weer in te vliegen.  Good times/ great memories, batterijen opgeladen.

Ploeg Concordia: love y’all!  Ski-posse: ready to press repeat?!