Brief aan mijn jarige oudste dochter

Lieve Amelie,

want dat ben je echt wel.  Mijn lieve, gevoelige meisje.  Ongelooflijk dat je al negen word, maar tegelijk kan ik me al bijna niet meer herinneren dat je er niet was…  Gelukkig huist er voorlopig nog niets van een stuurse puber in je.  Je bent nog steeds mijn enthousiaste, vrolijke mie.  Kusjes en knuffels aan de schoolpoort, dat kunnen er niet genoeg zijn.  Ik dacht dat het initiële enthousiasme over mijn statuut van schoolpoortmama wel wat zou wegebben, maar bijna 5 maanden later vlieg je me nog steeds even vurig rond mijn nek om half vier.  En neem je ’s morgens nog steeds afscheid alsof het veel meer dan een luttele 7 uur zal duren voor je me weer ziet.  Briefjes met verzoeken om hulp van je meester achtervolgen me tot ik ze invul zodat je ze toch maar als eerste kan terugbezorgen om de kans dat ik mag helpen te maximaliseren.  Compensatie voor al die jaren waarin je te horen kreeg dat mama moest werken…  Niet dat mama dat nu ook niet moet, maar gelukkig bepaal ik nu mijn eigen werkritme waardoor ik dat veel meer op jullie noden kan afstemmen.  Mij hoor je niet klagen, het gaat er een stuk relaxer aan toe.  Ik laad mijn batterijen op want ooit komt dat moment toch wel.  Dat je een gesloten puber bent die zich opsluit in haar kamer en me niet meer vertelt wie je gevoelige zieltje die dag pijn deed…  Ik zeg je daarom nu alvast, dat je altijd bij me terecht zal kunnen met je verhalen.

Er zullen er zonder twijfel veel zijn.  Je houdt – ook weer net als ik – van verhalen.  Je schrijft er zelf al, die je dan vol trots aan me komt tonen.  Het doet me denken aan mijn kindertijd, toen ikzelf poëzieboekjes vol schreef.  Misschien moet ik dat retroding een keertje aan je uitleggen, ze waren zoveel leuker dan die vriendenboekjes van nu.

Je empathisch vermogen is dan weer een eigenschap die je niet van mij erfde denk ik.  Zeker niet waar het diertjes betreft.  Volgens mij schuilt er een paardenfluisteraar in je.  Je slaagt er telkens weer in diertjes aan te halen, zelfs wanneer die niet zo tam blijken.  Het liefst zou je ons huis omtoveren tot een grote boerderij.  Het duurt je veel te lang voor je er eentje helemaal van jezelf kan opstarten.  Al veranderde je je toekomstplannen recent van boerin naar dierenarts.  En zijn je plannen om vegetariër te worden weer wat opgeborgen na wat mislukte experimenten met vleesvervangers.  Ook voor mensen heb je een groot hart.  Je zou bijna vergeten dat je zo klein bent als je ziet hoe zorgzaam je omgaat met je kleinste nichtjes.  Een geboren babysit!  Ook op school ontferm je je graag over de kleine kleutertjes, heerlijk wanneer ook zij jou gedag roepen aan het eind van de schooldag.

Af en toe kan je best koppig zijn, ik vrees dat je ook dat van mij hebt.  Je was al koppig toen je nog in mijn buik zat en weigerde in de juiste richting te draaien.  Er was wat snijwerk nodig om je eruit te krijgen, maar dat litteken heb ik graag voor je over.  We botsen weleens, 2 steenezels die vooral hun gelijk willen halen ook al weten ze al niet meer goed waar de discussie precies begon.  Je bent verbaal al enorm sterk.  Je overtroeft makkelijk je kleine zus met je argumenten waarom het scenario in jullie spel toch echt wel moet zijn wat jij in gedachten hebt.  Rationeel is er meestal niets tegen je redenering in te brengen, tot grote frustratie van je kleine zus.  Je dan overtuigen toch ook een keer mee te gaan in haar verhaal, daar heb ik een stevige kluif aan.  Dan storm je weleens boos de trap op, om je even te verschuilen in je kamer.  Vol van het onrecht dat je werd aangedaan.  Want je had toch echt wel gelijk.  Tja, gelijk hebben is niet altijd een garantie op succes, maar je hebt nog tijd genoeg om dat te leren.

Dat je nog veel zal leren, leidt niet de minste twijfel.  Je bent net een kleine spons.  Je maakte onlangs vlaggen met Lego blokjes en wees me onmiddellijk terecht toen ik in twijfel trok of de kleuren van de Italiaanse vlag ook in de andere richting een vlag vormden.  “Da’s die van Bulgarije, mama”.  Je bent nu al beter in Aardrijkskunde dan ik…  Je zit dan ook heel graag te lezen in de atlas die je van je peter kreeg.  ’s Avonds, wanneer je eigenlijk al hoort te slapen…  Want gaan slapen, dat gaat je niet altijd goed af.  Dan spelen er nog teveel gedachten door je hoofd.  Zo ontdek ik regelmatig een boek onder je slapende hoofd.  Of een nieuwe tekening op je bureau.  Ik hoor het gestommel wel boven mijn hoofd, maar weet dat ik je niet kan doen slapen.  En dat je je eigen manier hebt gevonden om die rusteloze gedachten te sussen.  En als het je echt niet lukt, kom je wel naar me toe.  Om nog even naast me in de zetel te nippen van de thee die ik daar steevast zit te drinken.  En vast te stellen dat mama alweer Candy Crush zit te spelen 🙂  Je wordt ook vaak toch even wakker wanneer ik net voor ik ga slapen de poes van je bed kom plukken en je lichtje doof.  Dan kijk je me even wazig aan om gerustgesteld weer verder te slapen.  Ik doe vervolgens hetzelfde, wat me toch minder lukt als ik niet nog een laatste blik heb kunnen werpen op mijn vredig slapende meisjes.

Wereldoriëntatie is je favoriete vak op school en ook al studeerden ‘we’ er nog nooit samen voor, toch haal je steevast hoge scores.  Dat je naast lief, gevoelig, zorgzaam en koppig dus ook nog eens slim bent.  En mooi.  Dat vindt natuurlijk elke mama van haar kind, maar je bent het echt hoor.  Om dit alles dat je maakt tot wie je bent, ben ik heel erg trots.  Op jou en ook wel een tikkeltje op mezelf en je papa dat wij zo’n prachtexemplaar op de wereld hebben gezet 🙂

Je krijgt ook dit jaar maar liefst 3 verjaardagsfeestjes.  Er volgt er nog eentje met de familie en met de vriendjes, maar vandaag is enkel voor ons gezinnetje.  Jij bent voor één dag de baas.  Een zot idee dat ik ooit lanceerde en waar je me nog steeds aan houdt.  Ik ben alvast benieuwd wat er op je verlanglijstje staat.  Een mooie dag wordt het sowieso.  Een mooie dag in het mooie leven van mijn mooie dochter.  En dat we er zo nog heel veel zullen hebben samen, lieve Ami!

Mama

xxx