#Ouderzonden: invidia of waarom ik andere ouders benijd.

Jaloezie.  Een zonde die me eerder vreemd is.  Superbia, dat was meer mijn ding 😉  Maar goed, wie is er zoal te bedenken om jaloers op te zijn?

• Zij wiens buik er tegelijk met de baby lijkt afgevallen en die echt in no time weer super slank en stralend door het leven walst.
• Zij die erin slagen op een feestje toe te komen met kraaknette kinders, geen kreukje te bespeuren, geen verwilderde haardos, geen restje tomatensoep rond hun mond, …
• Zij waarvan de kroost een glaasje water bestelt en beheerst een worteltje uit de schotel dipgroenten neemt, zonder te kliederen met cocktailsaus uiteraard.
• Zij die altijd super georganiseerd zijn en dus nooit ’s middags ontdekken dat het huiswerk nog op de keukentafel ligt of de turnzak in de berging achterbleef.
• Zij die alles maar 1 keer hoeven te vragen.
• Zij wiens nee ook echt immer en altijd nee is zodat de kinderen het lang geleden al opgaven om te zeuren.
• Zij die nooit hun stem verheffen of vervallen in hysterisch gebrul wanneer het kleine grut er weer eens in slaagt op al haar/ zijn knoppen tegelijk te drukken.
• Zij waarvan alle kinderen schijnen te houden, ook de niet zelf verwekte, en die er steevast in slagen de favoriete volwassene op het feestje te zijn.
• Zij wiens kinderen met een glimlach en in geen tijd hun bord leegeten, groenten inclusief en er altijd voor openstaan om iets nieuws te proberen.  Hmm, oesters, lekker.
• Zij met kinderen die ongevraagd hun speelgoed mooi opruimen vooraleer met iets nieuws te spelen en over een onuitputtelijk creatief vermogen beschikken om telkens nieuwe amusementsvormen te verzinnen.
• Zij met een talent voor het scheppen van een prachtig interieur die deze genen zonder twijfel doorgaven aan hun kroost waardoor die dus niet van mening zijn dat het uitstallen van al hun knuffels, mega kitschy ornamentjes en slingers een geweldige meerwaarde geven aan hun kamer.  Vooral daags voor de kuisvrouw komt.

Zij allemaal wel af en toe.  Soms ben ik een van hen, dat is meestal van korte duur.  Elk van hen schiet wellicht wel in een van de andere items tekort.  Sommigen bestaan vermoedelijk helemaal niet.  Jaloers zijn heeft met andere woorden weinig zin.  We doen allemaal ons best en da’s echt OK.

Artikel 4 in de reeks ouderzonden van Romina en Annelore.  Lees hier de eerdere artikels in deze reeks over ijdelheid, hebzucht, en onkuisheid.