Klaar voor de start

Hier genoot iedereen deze week nog van vakantie.  We vliegen dus morgen pas echt 2018 in.  Voorlopig gingen alle vermeldingen van dat jaartal nog gepaard met rinkelende glazen, zoenen en de klassieke wensen.  Of veelal de vraag “Wat moet ik je wensen?”.   Nu we dat achter de rug hebben, is het tijd om er met volle kracht weer in te vliegen.

Nu ik thuis werk betekent het einde van de vakantie vooral het terugkeren van de rust in huis.  Dat ik stiekem toch wel blij zal zijn, morgen rond half negen, wanneer ik weer het hele huis voor mij alleen heb.  Weer wat structuur in mijn dag in plaats van gestolen momentjes achter de PC wanneer de kindjes braaf samen spelen en er geen huishoudelijke taak mijn aandacht afleidt.  Die braaf samen spelende kindjes waren overigens een zeldzaamheid deze vakantie…  Om de een of andere reden raakten ze het maar niet eens over wat ze zouden gaan spelen wat steevast eindigde in één kind dat alleen speelde en één stoorzender.  Kwestie van tijd natuurlijk voor dat eindigt in 2 brullende, lastige koters die je liefst achter het behang zou plakken.  En denk niet dat je zo’n crisis als ouder wel even makkelijk bezweert of vermijdt.  Je kan namelijk niets goed doen.  Ofwel prijs je het braaf spelende kind, waarop het andere je ervan beschuldigd ALTIJD diens kant te kiezen en nog meer drama gaat verkopen.  Ofwel dwing je ze tot overleg om te komen tot iets wat ze allebei willen spelen en dan ben je sowieso de sigaar.  De enige oplossing is namelijk iets wat jij meespeelt.

Bon, veel vriendjes over de vloer bracht soelaas – lang leve wonen in een lange straat vol klasgenootjes – naast het beperkt aantal dagen dat we thuis doorbrachten.  Er moest namelijk gefeest worden.  En gegeten.  En dan ook gewinkeld.  Een slechte combinatie.  Al liep het ongetwijfeld al eerder fout.  Mijn zus trouwt deze zomer.  Ik mag getuige zijn  – en de ceremonie schrijven 🙂 – en dus mocht ik ook mee op jacht naar de ultieme trouwjurk.  Tot zover geen probleem.  Alleen kreeg mijn mama toen de smaak te pakken om ook op jacht te gaan naar ceremoniekleding.  En dat na 2 weken van teveel eten, drinken en niet sporten.  Inderdaad, voor het eerst in 9 maanden gaf ik de brui aan mijn Pilates filmpjes.  De oorzaak was een uitschuiver.  Letterlijk.  Knie bezeerd.  Niets heel erg, maar genoeg om even pauze te nemen waar het sporten betrof.

Welke maat?, vroeg de dame van de ceremoniekledingwinkel, gevolgd door een schattende blik die genadeloos mijn “40” overstemde met “een 42”.  Een prachtig uitziende jurk haalde ze zelfs niet voor me uit de kast, maat 38, geen schijn van kans dat ik erin zou passen.  Het ergste moest nog komen nadat ik een jurk had gekozen.  Of ik een goeie onderbroek had.  De definitie was in dit geval een hele lange, naadloze die zowel je billen inpakt als een ribbel ter hoogte van je buik vermijdt.  Huidskleur uiteraard, net toen je dacht dat het niet erger kon.  Ze reikte me een exemplaar aan in maat XXL.  Die ik dan ook nog moest passen.  Om met enige afschuw vast te stellen dat het onding dat nog deed ook.  Bon, de maat was vol.  Nu moet ik op dieet.

Naast een mooie jurk, met bijpassende schoenen, stola en tasje leverde het bezoek aan de couturier me dus de nodige motivatie om de strijd met mijn lijf aan te gaan.  Ik sportte alweer 3 dagen op rij.  Elke week 4 keer Pilates, 1 keer tennis en 1 keer lopen wordt vanaf morgen weer de standaard.  Wat voeding betreft, ben ik er nog niet helemaal uit.  De eerstkomende week kan ik ongetwijfeld al voldoende winst boeken door gewoon de koekjes en chocolade uit mijn leven te schrappen.  Maar dan zal er toch een drastischer aanpak nodig zijn.

Ik overweeg de 28 day reset challenge van mijn Pilates goeroe Cassey Ho.  Dat het geen dieet is, zegt ze, hoewel deelnemers gemiddeld 15 pond verliezen op die 28 dagen.  Hoeveel ponden raken er zo in een kilogram?  Genoeg om met zo’n gewichtsverlies mijn doel al bijna te bereiken lijkt me…  Maar bon, daar zal ik me maar niet op fixeren.  Want 28 dagen “HO” zeggen aan zuivel, gluten, toegevoegde suikers, alcohol en ‘processed foods’ dat lijkt me een grotere uitdaging dan 6 dagen op 7 sporten.  Het idee om zo te ontdekken of er voedingsstoffen zijn waar je metabolisme last mee heeft en die je dus beter vermijdt, spreekt me dan weer wel aan.  Misschien probeer ik het dus toch.

Dat of weer Weight Watchers.  Dat deed ik al een aantal keer – de term jojo is me niet vreemd – met succes.  De formule werkt wel bij mij.  Het vereist ook niet teveel aanpassingen aan het gezinsmenu en dat vind ik wel handig.  Als ik die reset challenge aanga, betekent dat ongetwijfeld apart koken voor mezelf.  En die 69$ voor het receptenboek zal ik dan toch moeten uitgeven, want geen flauw idee wat je bijvoorbeeld als ontbijt eet wanneer yoghurt, boterhammen en ontbijtgranen allemaal no go zijn.  Op een appel red ik het niet tot ’s middags.  En elke dag een zacht gekookt ei gaat ook vervelen, zeker zonder bijhorende soldaatjes.  Nu is weight watchen ook niet gratis natuurlijk, maar dat systeem ken ik tenminste al.

Bon, ik ben er nog niet uit.  Sowieso start ik dus met het schrappen van koekjes en chocolade en gaat hetzij de reset hetzij het weight watchen volgende vrijdag in.  Donderdag heb ik namelijk nog een dineetje gepland waarvoor ik mijn menukeuze al moest doorgeven en geen schijn van kans om er iets reset-proof van te maken.  Dan staat er voor 28 dagen enkel een verjaardagsfeestje bij mijn zus gepland en daar kan ik nog wel afkomen met mijn eigen bakje sla 🙂  Vlak daarna vertrekken we wel op skivakantie.  Het geleidelijk aan opnieuw introduceren van de diverse voedingsgroepen, zou dus wel eens een probleem kunnen vormen 🙂  Maar bon, alles om wanneer ik opnieuw moet gaan passen in mei de couturier van haar sokken te blazen en die XXL onderbroek in te ruilen voor een kleiner exemplaar, ha!

Dit zijn voor alle duidelijkheid geen goede voornemens.  Die zou ik namelijk niet tot mei volhouden.  Dit is een plan van aanpak.  Net zoals er volgende week ook een zal opgestart worden om mijn eerste echte klant binnen te halen bij Fairytale Moments en Vlaanderen te veroveren met PlayDay.  2018 is namelijk het jaar van de waarheid.  Ofwel slaag ik erin mijn ondernemersdromen werkelijkheid te maken en ondernemer te blijven, ofwel moet ik ergens aan het eind van het jaar weer aan de loondienst-bak.  Het is maar best dat ik me klaar voel voor de start, want het beloven spannende tijden te worden.  Of iedereen hier in huis even klaar is voor de start, zal morgenvroeg moeten blijken.  Ik vermoed dat die eerste ochtend weleens moeilijk zou kunnen verlopen.  Maar de routine sluipt er ongetwijfeld weer snel in…

Kennen jullie dat lied van Kinderen voor kinderen trouwens?  Het wordt hier luidkeels meegebruld en is zo’n echte oorwurm.  Ik weet niet waarom het deze voormiddag door mijn hoofd spookte, maar het inspireerde me wel om deze blogpost te schrijven.  Afsluiten doe ik dan ook graag met een fragmentje uit de tekst:

Winnen of verliezen
Doe je nooit alleen
Samen staan we sterk
samen zijn we één
Weet je wat we doen
We worden samen kampioen

Ja wij zijn klaar voor de start
Gaan los met heel ons hart
En delen het met iedereen
Ja wij zijn klaar voor de start
Al gaan we knetterhard
We hebben zo veel gemeen