Wij zijn (bijna) helemaal klaar voor kerst!

Het ging plots wel heel erg snel.  Midden vorige week realiseerde ik het me.  Nog maar even en het is al kerstmis.  Ik werd vervuld met een warm gevoel.  Niet dat van kerstmis.  Het kwam meer in de buurt van die stressmis waar ze het in de reclame over hebben.  Nog een dikke week en er ligt nog geen enkel cadeautje onder de boom, noch heb ik al enig idee wat ik ga koken.  Wij zijn namelijk aan de beurt om gastvrouw en -heer te spelen voor mijn familie.

Gelukkig zijn er dan lijstjes.  We doen namelijk aan namen trekken via de gelijknamige website.  Het aantal te kopen cadeaus blijft dan ook binnen de perken, hoewel je dat intussen al niet meer zou zeggen.  Ja, ik ben dus in actie geschoten!  Mijn man zorgde voor een overzicht in excel.  Zo zien we in 1 oogopslag wie we op welk feestje blij horen te maken en waarmee dat het best gaat lukken.  Dat laatste weliswaar niet altijd.  Er zijn er steeds een paar die ‘met alles blij zijn’ en als hobby ‘lezen, eten en drinken’ of iets even vaag opgaven.  Dat zijn natuurlijk nooit de mensen waarvoor je spontaan een paar dingen te binnen schieten, maar steevast zij waarvoor een lijstje echt handig zou zijn.  Tenzij je natuurlijk met dezelfde fles sterke drank wil afkomen die ze elk jaar al krijgen.  En waar ze overigens best tevreden mee lijken.  Ik excuseer me nu alvast voor het niet aanvullen van hun drankvoorraad.

Met de excel en mijn laptop in de aanslag, installeerde ik me in de zetel.  Een paar uur later had ik al behoorlijk wat vakjes groen gemarkeerd en stroomde de mailbox over.  Lang leve online shoppen.  Het spijt me voor de lokale middenstand, maar als er een duidelijk verlanglijstje is, heb je die dingen echt veel sneller op Google gevonden dan in overvolle winkelstraten.  Vervolgens is het enkel nog wachten op de stoet aan witte camionettes die de daaropvolgende dagen je huis zal frequenteren.

We kochten natuurlijk niet alles online.  Ik was de kinderen namelijk nog een kerstmarkt verschuldigd.  Wij gingen afgelopen vrijdag al een keer.  Toen ze er lucht van kregen dat dat de reden was waarom zij met een babysit werden opgezadeld, was ’t kot te klein…  Ze vinden het best prima hoor, zo’n babysit.  Alleen klinkt wat wij gaan doen wanneer die er is toch altijd nog beter.  En dit keer dus helemaal.  Dat we met hen ook nog wel een keer zouden gaan, suste ik terwijl ik me de deur uit haastte.

De dochters mogen ook een cadeautje voor mekaar kopen.  We hebben geen familiefeest op kerstavond, dus dan vieren we gezellig onder ons.  Mijn man en ik trekken er elk met één dochter op uit om de andere 2 gezinsleden te verrassen.  Die cadeautjes kopen we dus niet online.  Gisteren trokken we naar Mechelen.  Shoppen en kerstmarkt in één klap!  We gingen elk een andere kant op, maar kwamen mekaar natuurlijk weleens tegen.  Bij Bart Smit.  En in de sportwinkel.  En nog eens in den Inno.  Dan schrikken we even op, stoppen snel iets onder onze jas en doen of we mekaar niet kennen.  Noem ons gek, maar wij vinden dat tof 🙂  Beladen met zakken keerden we weer huiswaarts, maar natuurlijk niet zonder over de kerstmarkt te lopen.  Weinig animo bij de dochters voor de schaatsboot (gelukkig maar…), ze hadden namelijk het kerstbal-vissen-stalletje gespot.  Dat leverde 10 minuten plezier en een schetenkussen op.  Tja, dat krijg je als mama en papa een jenerverke drinken ipv toezicht te houden op de keuze van het cadeautje…

De leegte onder de boom raakte intussen goed gevuld.  Nog een paar ‘white van men’ te gaan.

Over naar het kerstmenu.  Niet voor kerstavond, dan gaan we voor kind- en oudervriendelijk lekkers.  Veel chips, kaas- en bitterballen en gourmet of zoiets.  Wel voor tweede kerstdag.  We hebben een beurtrol voor dat feest, mijn zus, mama en ik.  En dan pak ik graag eens uit.  Geen cadeautjes (hoewel, die eigenlijk ook wel), maar vooral mijn kookkunsten.  Niet dat die nu zo spectaculair zijn, maar met een degelijk recept kan ik wel aan de slag.  Aan testen doe ik veelal niet, maar dit jaar maak ik een uitzondering.  De soep werd al goedgekeurd – verrassend genoeg zelfs door mijn jongste dochter die doorgaans enkel enthousiast wordt over tomatensoep met veel balletjes.  Het voorgerecht staat vanavond op het programma.  Het hoofdgerecht is nog een groot vraagteken…  Ik ga weer een slager heel blij mogen maken met een last minute verzoek 🙂

Het dessert laat ik aan mijn wederhelft over.  Ik vond er eentje voor hem dat er lekker en vooral leuk uitzag.  Hij testte het gisteren en gelukkig maar want het resultaat zag er toch niet uit zoals op de foto…

Tijd voor een hulplijn in de vorm van mijn moeder.  Zeer ervaringsdeskundig waar het bakken en het hanteren van een spuitzak betreft.  Fingers crossed dat zij er beter in slaagt om boterroom om te toveren in een rendier.  Het is namelijk echt lekker en de dochters hebben er hun hoop op gevestigd…

Tussen het shoppen en koken door, vonden we ook nog tijd om te knutselen.  Ik zag dit ideetje voorbijkomen op één van mijn favoriete blogs en vond het zo leuk dat ik het wel moest proberen.

De dochters en vooral ik (hoewel ‘iedereen wel sneeuwvlokken kan knippen’ volgens de auteur, hadden wij daar toch een YouTube filmpje en wat sjablonen voor nodig…) knipten sneeuwvlokken en ik zocht en vond uiteindelijk post-it spray.  We maakten ook nog een sjabloon om er met sneeuw uit een spuitbus letters aan toe te voegen.  Nu siert dit knutselwerk onze voorgevel.  Achteraf bekeken zou het nog mooier zijn als we alle papieren ‘sneeuwvlokken’ met de sneeuw zouden inspuiten denk ik.  Ik laat het toch maar zo.  Al zouden de kinderen er niets op tegen hebben gehad om zich uit te leven met die sneeuw-spray…

Dat was ons weekend.  Het stoomde ons helemaal klaar voor kerst.  Voor de dochters mag het morgen al zover zijn.  Ze kunnen perfect aanwijzen welke pakjes voor hen zijn.  Konden het niet weerstaan er al een keer aan te voelen en mee te schudden.  Werpen steelse blikken naar mekaar onderwijl bedenkend welk argument hun zus zou kunnen overhalen te verklappen wat erin zit.  Ik ben blij dat we ze niet eerder gingen kopen.  Hoe dikwijls kan ik nog rustig antwoorden op de vraag ‘hoeveel dagen nog?’…

Heb jij tips voor mijn hoofdgerecht en het maken van stijve boterroom?  Hou je vooral niet in!