Laat ik het een keer hebben over netwerken. Veel mensen gruwen van dat woord. Het doet denken aan verplicht bij te wonen activiteiten waar je niemand kent. Je wordt dan geacht nieuwe mensen aan te spreken om je ‘netwerk’ te vergroten. Er bestaan mensen die daar heel goed in zijn, maar troost je als je er niet bij bent: de meesten vinden het een verschrikking. Waarom floppen al die recepties, congressen, brown bag lunches en ontbijtsessies dan niet gewoon? Waarom doen mensen iets tegen hun zin?
Een uiteenzetting over de psychologie van de mens, moet je van mij niet verwachten. Ik ben nogal praktisch en rationeel aangelegd. Ook ietwat introvert en niet zo’n fan van smalltalk. Je kan je inbeelden dat netwerken voor mij pure horror is. Ik verstop me veelal achter een drankje en mijn smartphone ergens in een hoekje van de zaal in een poging er heel druk en vooral niet alleen uit te zien. De enige kans dat ik snel met een vreemde aan de praat raak is als we beiden de weg niet vinden van de parking naar de zaal. Dat overkwam me dus echt al een keer, bedankt vreemde heer die me op weg hielp en gezelschap hield tijdens de ontvangstreceptie. Je ziet, zijn naam weet ik niet meer dus een succesvolle tip om te netwerken is verloren lopen bepaald niet.
Vaak helpen ze je gelukkig een eind op weg. Zo woonde ik vorige week de Scale-Up Marathon van Netwerk Ondernemen bij. Op zich wel grappig, ik die mijn eerste euro nog moet verdienen met dat ondernemen op een event dat er om draait je start-up om te toveren in een scale-up met 1 miljoen euro omzet. En liefst zo snel mogelijk. Think big. Nu was ik daar uitgenodigd als vertegenwoordiger van PlayDay, laureaat van Netwerk Ondernemen Limburg. Voor PlayDay is het idee om snel naar 1 miljoen euro omzet te gaan echter al ongeveer even absurd, de vraag naar ons verdienmodel werd me meermaals naar het hoofd gegooid.
Het goeie nieuws daaraan? Er werden me vragen gesteld, dat duidt op een conversatie en dus was ik aan het netwerken. Hoe het me was gelukt achter mijn smartphone en kopje thee uit te komen? Expertsessies en speeddating. Tot daar mijn bijdrage. Die expertsessies kan je strikt genomen niet echt als ‘netwerking’ catalogiseren. Het betrof op voorhand gemaakte afspraken met specialisten die je geheel gratis om advies mocht vragen. Geweldig, helemaal voor een start-up zonder middelen. Eens samengebracht met een andere persoon met een specifiek doel, zit ik dan weer zelden om woorden verlegen. De expertsessies vlogen voorbij, waarna ik me weer terugtrok achter mijn smartphone. Wat een verlegen trut ben ik eigenlijk toch.
Gelukkig waren er ook presentaties om de tijd te doden en dan was het tijd voor de speeddating. Niet om met een sugar daddy voor je onderneming naar huis te gaan natuurlijk. Het idee was om andere ondernemers in een gelijkaardige branche te leren kennen. Ik zocht en vond mijn dates voor de avond en het leverde een boeiend gesprek op. Zo keerde ik dus toch huiswaarts met notities waar ik heel graag mee aan de slag wilde en een stuk of 8 visitekaartjes. En honger. De networking walking diner had ik namelijk niet in mijn programma opgenomen. Er zijn grenzen aan mijn vermogen om er niet alleen uit te zien (en vooral te voelen) achter een drankje en mijn smartphone.
Laat het dus duidelijk zijn, het is mijn ding niet en dat zal wel nooit veranderen. Of het nu een privé feestje of professionele aangelegenheid is, als ik ergens niet veel volk ken bij het binnenwandelen is dat zelden sterk veranderd bij het naar buiten wandelen. “En dan?”, denk je nu misschien. Je kan het inderdaad wel vermijden, maar een uitgebreid netwerk is een waardevol iets. Andere start-ups kennen die je mogelijk kunnen helpen om nog maar te zwijgen van investeerders of mogelijke klanten.
LinkedIn is zonder twijfel de bekendste digitale versie van dat professioneel netwerk. Ik gebruik dat al jaren en heb over die tijd 691 mensen aan me weten te linken. En ik maak er een punt van geen connectieverzoeken te accepteren van mensen die ik niet ontmoet heb of die niet minimaal de moeite doen om me in hun uitnodiging te overtuigen dat er een goeie reden is om mekaar te volgen. Die 691 mensen hebben natuurlijk ook allemaal een hele reeks volgers. Je zou dus versteld staan hoeveel mensen je kan bereiken met slechts 1 tussenpersoon via dit netwerk. Veelal vindt je online wel een e-mailadres van mensen die je wil contacteren, maar als je ze blijkt te kennen uit een ver verleden of een introductie kan versieren via een gemeenschappelijke kennis is dat veel effectiever.
Netwerken zijn dus waardevol, zeker als je een nieuwe business wil lanceren en dus veel mensen moet bereiken. Dat merkte ik zelfs met deze blog. Toen ik op LinkedIn deelde dat ik werkloos was, ging mijn lezersaantal plots sterk de hoogte in. Ook wel wat ramptoeristen vermoedelijk 🙂 De grootste boost kreeg ik dankzij Cathérine van Job Design die mijn verhaal deelde in haar nieuwsbrief. Dat leverde ook een paar leuke persoonlijke reacties op, waaronder die van Inge. We spraken af om samen te lunchen. “Ga JIJ (met de nadruk op dat woord) lunchen met een wildvreemde?”, vroeg mijn man ’s morgens. HIJ is zo’n geboren netwerker, kent altijd wel iemand waar hij ook komt en indien niet heeft hij daar zo verandering in gebracht. Lacht mij dus uit om mijn verlegen natuur.
Maar lunchen is geen probleem. Met één persoon en met een doel, weet je wel. De tijd vloog, we ratelden er op los (ik misschien een beetje meer dan zij, sorry Inge!), het voelde een beetje alsof we mekaar al veel langer kenden… Ze inspireerde me om weer aan de slag te gaan met mijn ‘ceremonie idee’, om het breder te zien. En er misschien wel samen aan te werken. Ze vroeg me ook naar mijn tarieven, als copywriter dan, nadat ik zei dat ik haar gerust wilde helpen met haar website. Grappig was dat. En ook wel confronterend. Want die heb ik niet. Ik heb nog nooit tegen betaling iets geschreven. Het idee dat iemand me ervoor zou willen betalen, maakt me wel heel blij. Misschien toch tijd om aan deze blog een nieuwe pagina toe te voegen.
Zo netwerkte ik er dus behoorlijk op los vorige week. Toch naar mijn maatstaven. En ik ga nog even verder op dat elan. Deze namiddag bijvoorbeeld, tijdens een workshop ‘Social media en LinkedIn voor gevorderden’. Als het in real life niet zo goed lukt, probeer dan een expert te worden in de virtuele wereld of zoiets 🙂 Vanavond netwerk ik met mijn voormalige collega’s. Lekker makkelijk want die ken ik al. En ik trakteer ze op een drankje, mijn vertrek moest dringend gevierd. Dat loopt dus wel los.
Hebben jullie de perfecte openingszin om je aan zo’n hoog tafeltje omringd door vreemden in het gesprek te wurmen? Ik ben benieuwd!
fairytales.live 