Maak jij makers?

De ‘maakindustrie’ is aan een opmars bezig.  Waarom je dat belangrijk moet vinden en het zinnig is je kinderen op te voeden tot makers?  Omdat hun professionele toekomst onzeker is.  Omdat maken zoveel meer voldoening geeft dan consumeren.  Omdat creativiteit en flexibiliteit wellicht de belangrijkste eigenschappen zijn die ze nodig zullen hebben om succesvol te worden.

Ik beschouw mezelf niet als een ‘maker’.  Hoewel ik nu veel meer maak dan in mijn vorig leven als manager.  Ik maak teksten, blogs, Facebook berichten.  Ik leer ook heel veel.  Zo behaalde ik gisteren mijn ‘Google analytics for beginners’ certificaat.  “Wat ik eigenlijk aan het doen was en waarom?”, vroeg de jongste me, nadat ik haar een paar keer had aangemaand wat stiller te zijn.  Aan het studeren omdat ik iets wilde leren dus.  Ik herinner me nog goed hoe frustrerend een werkdag vroeger kon zijn.  Uren vergaderen, honderden mails doorploeteren en moe naar huis gaan met het overheersende gevoel niets gedaan te hebben.  Als mijn man me er nu aan het eind van de dag naar vraagt, kan ik altijd een paar heel concrete realisaties opsommen.  Veelal digitaal en weinig tastbaar, maar wel echt zelf gemaakt.  Ik leer ook elke dag bij.  Moe maar voldaan is veel vaker van toepassing.

Makers moeten het dus worden, dat kleine grut.

Creatief blijven

Creativiteit is een combinatie van discipline en een kinderlijke geest – Robert Greene

Een kinderlijke geest is creatief.  Kinderen houden ervan om dingen te maken.  Tekenen, knutsel- en naaiwerkjes maken, klooien met klei, koekjes bakken: ik moet het kind nog tegenkomen dat daar niet van houdt.  Je moet hen vaak ook niet helpen om iets te verzinnen, dat doen ze helemaal zelf.  Je schept als ouder gewoon het kader.  Ze denken daar niet hard over na, ze doen gewoon.

In plaats van het hen te leren, verleren we het ze.  Verplichten we hen om binnen de lijntjes te kleuren.  Beteugelen we hun creativiteit.  Door ons onderwijs bijvoorbeeld.  Ik rijk ze alternatieven aan om tot een resultaat te komen, maar het lijkt er al heel erg ingeramd dat dat niet ok is want niet zoals ze het geleerd hebben.  Ook in wiskunde en taal kan en mag je nochtans creatief zijn…

Het nieuwe werken

De professionele toekomst van onze kinderen is op zijn zachtst gezegd onzeker.  Meer en meer rollen zullen worden overgenomen door een robot.  Die kunnen namelijk veel dingen beter of op zijn minst betrouwbaarder.  Geen ruimte voor menselijke fouten.  Onze creativiteit is misschien wel net wat ons zal blijven onderscheiden.  Belangrijk dus om die te stimuleren.  Kameleons moeten het worden.  Laat ze dus maar wat experimenteren.  Nee, niet – of toch niet alleen – met daartoe ontwikkeld speelgoed.  Ook dat fnuikt hun vermogen om zelf te verzinnen en te creëren.  Rijk ze de juiste tools aan en laat ze daar vooral zelf hun ding mee doen.

Ze naar de coderdojo sturen, dat staat al lang op een van mijn lijstjes.  Nee, dat heeft niets met judo te maken, maar dient om er programmeer-ninja’s van te maken.  Dat kan namelijk al vanaf 7 jaar.  Misschien vinden ze het maar niets, maar daar laat ik ze graag zelf over oordelen.

Hoe maak je makers?

Helemaal mee met dit pleidooi, maar geen idee waar te beginnen?  Kijk eens naar dit klooicanon.  De gratis poster is uitverkocht, maar je kan hem gelukkig wel gewoon downloaden.  Nog net op tijd om zoals ze suggereren in de zak van Sinterklaas te duwen samen met een stuk gereedschap.

Hoeveel van die tools kent jouw kind?  Ik geef het toe, de mijne nog niet de helft.  Toch niet als je ‘kennen’ interpreteert als er al een keer mee aan de slag geweest zijn.  Hé, ik ken ze niet eens allemaal zelf.  Maar ik word wel al helemaal vrolijk van het vooruitzicht om ze te ontdekken met mijn kroost.

Ik schreef hier al een keer dat ik niet graag met mijn kinderen speel, maar samen een piano maken met bananen dat lijkt me gewoon te gek.  Dat kan met de Makey makey blijkbaar.  Dat was een van de dingen op de poster waar ik helemaal nog nooit van gehoord had.  Net zoals van een breadboard, onontbeerlijk om een elektronisch circuit te maken zo blijkt.  Ik ben handelsingenieur en eigenlijk zijn wij geen echte ingenieurs.  Enfin, jawel dus, maar niet zoals die burgie nerds.  Maar als ik dit zie, komt dat beetje ingenieur in me toch wel naar boven.  Ik sta net niet op de tafel te springen van opwinding over het vooruitzicht om met mijn kinderen te gaan maken.

Reken maar dat ik ze ga volgen dus.  Ze beloven namelijk ons te helpen ermee aan de slag te gaan.  Ideeën, cursussen en producten voor elk gereedschap, binnenkort op makersmaken.nl .  Veel makkelijker kan het niet worden om makers te maken, toch?  Nou dan, tijd om lekker samen te gaan klooien zoals die Nederlanders het zo mooi uitdrukken!

Nu ben ik stiekem wel heel erg benieuwd naar jullie score op het klooicanon…  Doen jullie het beter dan wij en welk gereedschap willen jullie het liefst samen met je kinderen gaan ontdekken?  Comments please!