Halloween, waarom eigenlijk?

In mijn kindertijd was er nog geen sprake van Halloween.  Ik link aan Allerheiligen enkel nogal troosteloze bezoekjes aan kerkhoven, diep weggedoken in mijn winterjas omdat er steevast een nogal guur weer heerste.  In tegenstelling tot Halloween, zegt Allerheiligen mijn kinderen dan weer weinig.  Deels omdat ze het geluk hebben nog niet veel geliefden op zo’n kerkhof terug te vinden.  Grotendeels echter omdat het overschaduwd wordt door de Halloween gekte.  Ze hebben het te druk met het uithollen van pompoenen, zich omtoveren tot enge heksen en vooral echt niet bang te lijken tijdens de stoet.

Waar komt dat eigenlijk vandaan, Halloween?  Ik zocht het even voor jullie op (*).  Het blijkt te zijn voortgekomen uit een Keltisch feest genaamd Samhain.  Ik dacht dat het in Amerika ontstond, maar het blijkt daar te zijn ingevoerd door de Ieren en Britten toen die immigreerden.  Eigenlijk vierden ze op 31 oktober de Keltische variant van oudejaarsdag.  Op 1 november eindigde het oogstseizoen en begon de winter.  Met de oogst in de graanschuur en het vee in de stal was het tijd voor een feest.  De Kelten stookten grote vreugdevuren, maar geloofden ook dat op Samhain de ‘deur’ naar de onderwereld een klein stukje openstond.  Hierdoor zouden de zielen van de doden en andere enge wezens naar onze wereld kunnen komen.  Om de demonen af te schrikken, verkleedde men zich.  Het leek zo alsof ze een van hen waren.  Waar de trick or treat vandaan komt, is niet helemaal duidelijk.  De christenen bakten blijkbaar aan de vooravond van Allerheiligen en Allerzielen zogenaamde zielenkoeken. Groepen kinderen en armen trokken dan langs de deuren om deze koeken te verzamelen. Elke gegeten koek stond voor een ziel die bevrijd werd uit het vagevuur en zijn weg naar de hemel vond.

Voilà, hierbij kan je je kinderen toch wat geschiedenis bijbrengen wanneer ze morgen van trick or treat willen gaan doen.  Graag gedaan.

Hier zullen ze ongetwijfeld weer staan te springen.  Al doen de andere bewoners van onze straat dat minder.  We lieten het al twee jaar toe en de meeste buren reageren behoorlijk verrast.  De schattigheidsfactor van onze heksjes deed hen echter snel ontdooien en een behoorlijke zak ‘treats’ was hun deel.  Voor onze deur staan alvast 3 enge pompoenen op wacht, het teken dat kinderen welkom zijn om ons de stuipen op het lijf te jagen.

Afgelopen zondag woonden we in Blankenberge onze eerste halloweenstoet bij.  We vreesden een beetje dat nachtmerries hun uit hun slaap zouden houden na al dat gegriezel, maar niets van dat.  De jongste stond op de eerste rij en gaf geen krimp.  De oudste raakte even onder de indruk toen een heks haar van wel heel nabij en wel heel lang erg diep in de ogen keek, maar buiten een straf verhaal om aan oma te vertellen hield ze er niets aan over.  De grootste gil kwam uit mijn mond toen een heks me langs achter besloop…

Aan het einde van de week staat er nog een Halloweenfuif op de school in de agenda.  Vanaf de lagere school mogen de kinderen daar zonder ouders gaan feesten.  Voor de jongste wordt het dit jaar haar eerste editie, nadat ze al twee jaar met lede ogen grote zus zag vertrekken.  Het zal niet verbazen dat ze er heel erg naar uit kijkt.

Dat het wel behoorlijk wat pompoenvlees oplevert, al dat uithollen.  Omdat pompoensoep toch gaat vervelen, maakte ik er dit keer een cake van met dit recept.  De smaak van de noten erin overheerst wel wat, waardoor de kinderen er minder fan van zijn.  Ik kan het wel smaken.  Zij kijken dus vooral nog uit naar het verzamelde snoep.  En zo hebben we er dus weer een feestje bij.  Hopelijk blijft een tocht naar het kerkhof hun nog lang gespaard en kunnen ze gewoon genieten van het griezelplezier.

Is bij jullie de ‘trick or treat’ al ingeburgerd?

(*) bron: https://isgeschiedenis.nl/nieuws/oorsprong-van-halloween