Reisverslag: Chambon-sur-Lac in de Auvergne

De Auvergne, het land van meren en vulkanen: zo kondigde onze reisbestemming zich aan.  We waren er niet eerder geweest en dat is best verrassend aangezien we eigenlijk al vaak naar Frankrijk trokken.  Dit keer omdat mijn schoonouders hun 3 zonen plus aanhang trakteerden op een weekje ‘familievakantie’, très sympa!  We brachten een week door in een gîte op de camping Le Pré Bas in Chambon-sur-Lac; een kleine 800 km van Brussel.

De gîte beviel ons alvast uitstekend!  Ons gezelschap bestond uit 8 volwassenen, 2 kinderen en een baby.  Net iets teveel voor deze accomodatie – in theorie kon het, maar dan moesten er 2 slapen in een krappe zetel op de overloop – dus werd er nog een stacaravan bijgehuurd.  De camping was eerder klein, maar voorzien van alle accommodatie en animatie.  Een aantal van de activiteiten die op de site worden voorgesteld, blijken wel net buiten de camping te liggen en dus ook betalend te zijn.  Evenals de wellness en het binnenzwembad.  Gebruik van het WiFi netwerk was ook betalend – buiten gedurende tien minuten op twee locaties – wat mij betreft niet ok, maar lang leve de gereduceerde roaming tarieven 🙂

We startten de week met prachtig zomerweer en genoten van zand- (of eerder grind) en waterplezier op het strandje langs het meer.  Er liep een mooi wandelpad rond het meer dat twee strandjes met mekaar verbond.  Beiden niet erg groot en dus best druk in dit seizoen.  In het water bevond zich ook een soort waterpretpark dat er van op de oever best aantrekkelijk uitzag.  We lieten ons overtuigen om 8€ per persoon te betalen om er naartoe te zwemmen en te ontdekken dat het een behoorlijke uitdaging vormt om op die springkasteel-achtige dingen te klefferen en er dan vervolgens opnieuw af te springen en hetzelfde te herhalen bij het volgende, veelal nog hogere ding.  Het was een schrale troost dat mijn man en schoonbroer even hard sukkelden als ik.  De jongste raakte er mits een welgemikte duw tegen haar achterwerk meestal net op en de oudste bleek het meest getalenteerd.  De juiste combinatie spieren – lichaamsgewicht vermoedden we.  Onze groep bestond verder uit jongens tussen de 10 en 16 jaar (er had toen al een lichtje moeten gaan branden in mijn hoofd) die probleemloos van de ene naar de andere attractie sprongen.  En die begeleider maar zeggen dat de grootsten de kleinsten moesten helpen want dat het best lastig was.  Alleen mijn trots weerhield me ervan zo’n 12-jarige te smeken me een handje toe te steken toen ik weer eens in het koude water was beland 🙂

In het nabij gelegen dorpje Saint-Nectaire was er een adventure park waar je hoog in de bomen een parcours kon afleggen.  Amelie (8) mocht het junior parcours afleggen en mits een beetje aandringen ook een groot stuk van het uitdagendste parcours.  Nadat ze dat met glans had doorstaan, begon ze met hulp van haar vader ook nog aan de via ferrata.  Ze vond het schitterend, een echt berggeitje…  Celeste was nog net te klein, maar ook voor haar waren er drie parcours waarop ze zich kon uitleven.  Groot en klein beleefden er een leuke tijd!

Het weer bleef meezitten en dus besloten we ook in een kano te gaan varen.  Twee kano’s met telkens twee volwassenen en een kind voor een tocht van 10km.  Er was af en toe een kleine stroomversnelling om het een beetje spannend te maken.  Het waterpeil was vrij laag waardoor we regelmatig vast kwamen te zitten tussen de stenen.  Niets wat een paar natte voeten en sterke armspieren niet konden oplossen.  Het was heerlijk rustig tussen de bomen onder een stralende zon en we genoten met volle teugen!

Na al dat plezier in de lucht en in het water was het tijd voor het land.  Wandelingen te over in deze streek.  We kozen voor een kinderwagen-vriendelijke tocht naar twee watervallen.  Mijn verwachtingen van de watervallen waren niet hoog gespannen, maar het werd een heel mooie, rustige wandeling en de watervallen waren echt de moeite.

De mannen deden ook nog een trip met een electrische quad op mountainbikewielen.  Zie hier wat ze ervan vonden:

Dierenplezier kon natuurlijk ook niet ontbreken.  Tijdens de volgende wandeling kregen onze dochters de hulp van Lafayette en Blaise 🙂

Het prachtig gelegen chateau van Murol sierde de omgeving en ontlokte bij elke passage bewonderende blikken.  We besloten het eens van naderbij te gaan bekijken.  We waren er net op tijd voor een geleid bezoek.  De gids deed echt zijn best om op geanimeerde wijze uit te leggen waarom dat kasteel vrijwel onineembaar was in zijn tijd.  Hij zat daarbij echter absoluut niet om woorden verlegen wat vooral voor de wat ongeduldige en niet franskundige kinderen nogal lang duurde…  Mijn pogingen tot simultane vertaling hielpen slechts in beperkte mate.  Het uitzicht was indrukwekkend, maar over het geheel genomen kon het bezoek toch maar matig boeien.

En toen zat de week er al weer op.  We hadden ons er ongetwijfeld langer kunnen amuseren.  We vonden het absoluut een aanrader: mooi, kindvriendelijk, tal van activiteiten en niet al te ver.  Misschien zien ze ons er dan ook nog een keertje terug. Maar nu is het eerst aftellen geblazen naar de volgende vakantie: 16 dagen Corsica met ons gezin.  Nog 17 keer slapen…