Topvakantie is TOP!

Ok, als je het me een week geleden had gevraagd zou ik gezegd hebben dat ik wel stapelgek moet zijn geweest toen ik ze een half jaar geleden inschreef voor een kamp van een week.  Maar nu zijn ze al terug en mijn god wat ben je de hartenpijn van het afscheid en een week lang nauwelijks iets horen snel vergeten als je die stralende snoetjes ziet!

De lucht was toch wel erg straf vanmiddag op het perron in Brussel-Zuid toen de oudste van de trein sprong 😉  De trein die overigens een paar minuten te laat was en dat moeten zowat de langste minuten van mijn leven geweest zijn…  Ze gaf een ons dikke knuffel en begon te ratelen en daar is ze eigenlijk niet meer mee opgehouden tot ze ging slapen 🙂 Door de wat late aankomst van de trein, hadden we maar 10 minuutjes om naar het volgende perron te gaan waar de jongste zou aankomen.  Geen idee of die trein wel stipt was, ik was te afgeleid door het onophoudelijke getater van Amelie en mijn onbedwingbare neiging om haar vast te houden.  Plots was hij daar en vloog ook de jongste in mijn armen.  Ik was weer heel.  Die omhelzing duurde overigens niet lang, want ook grote zus werd platgenepen.  Papa was nog druk doende om de koffers te bemachtigen, maar ook hij werd wat later getrakteerd op een dikke knuffel.

Ze taterde iets minder onze Celeste, maar stralen deed ze ook.  Beide meisjes kregen diverse afscheidsknuffels van monitoren en nieuwe vriendinnetjes, het was mooi om zien!  Amelie vertelde dat wat later ook, dat het de eerste keer was dat ze zelf zo makkelijk nieuwe vriendinnetjes had gemaakt.  Wat deed ook dat veel plezier, mijn verlegen meisje die haar sociale vaardigheden verder had ontwikkeld.  Het eten was daar super lekker, het gezelschap dus duidelijk ook, ze hadden goed geslapen en dus echt de tijd van hun leven gehad.  Waarom had ik me er eigenlijk zorgen over gemaakt, het zal wel des moeders zijn.

Amelie houdt er mogelijk wel een levenslang lidmaatschap bij Gaia aan over.  Ze vertelde met veel vuur over dieren die “arm” waren (haar verbastering van ocharme ;)) wegens te lang in te kleine kooien opgesloten of slecht verzorgd.  Circussen blijken ook des duivels, wegens verantwoordelijk voor veel van het voorgaande.  Al voegde ze er wel aan toe dat dat in België wettelijk geregeld was dus dat het hier wel meeviel.  Ik vermoed dat ze de kans om nog naar een circus te mogen toch niet helemaal wil afschrijven.

Ik leerde over de serval, het tweede snelste dier op aarde als ik haar mag geloven.  Ik had toch een fotootje op Google nodig om me ervan te verzekeren dat ze de naam niet verkeerd begrepen had.  Ze mag met haar Ranger paspoort nog vier keer gratis naar het park en maakte duidelijk dat we dat de eerste keer eind juli nog gaan doen wegens zo afgesproken met haar nieuwbakken beste vriendinnetjes.  Zelfstandiger worden ze dus echt ook op zo’n week.  Zelf boterhammen smeren was daar ook geen probleem, vanmiddag leek ze die nieuwe vaardigheid wel al wat verleerd al was dat ook omdat ze geen tijd had om te eten wegens teveel te vertellen.

Celeste had zoals verwacht wat meer aanmoediging nodig om te vertellen.  Maar ook haar tong kwam los wanneer zus eens 2 minuten zweeg.  Aan de telefoon met oma vertelde ze honderduit en kwam ook ik nog wat meer te weten.  Paardrijlessen zullen we ook maar toevoegen aan het nochtans al drukke hobbyschema.  Dat ze al draf kon.  En dat ze het de max vond.

Moe waren ze eigenlijk nauwelijks, getuige het feit dat ze pas om 22u in slaap vielen nadat ik nog twee keer naar boven was gemoeten omdat ze toch echt nog iets moesten vertellen 🙂  Ik denk niet dat ik het volgend jaar twee keer zal moeten vragen, of ze weer op kamp willen.  En ik zal er ook een stuk geruster in zijn na deze ervaring.  Petje af voor de organisatie en monitoren, Topvakantie is top!