Mama: “Willen jullie hespenworst op jullie boterham vanmiddag?”
Celeste: “Nee, Mayaworst.”
Amelie: “Nee, Samsonworst.”
Mama zucht en doet er dan maar kaas op. Gewone, jonge, Hollandse kaas. Gelukkig heeft Studio100 daar nog geen variant van gemaakt. Of hebben wij die althans nog niet ontdekt.
Ik vind de kinderkledingcollecties van JBC dik oké. Zeer betaalbaar, kwalitatief en nog mooi ook. Maar ik hou mijn kinderen weg van de Studio100 collecties. Als ik het even kan vermijden liever geen kledij met Maya, Kabouter Plop of K3 erop. Net zo bij de schoenen van Torfs. Nu ik toch bezig ben: ik gruwel ook van Skechers. Voor de kinderlozen: die veelal fluorescerende sneakers en sportschoenen met lichtjes erop.
Zolang ik betaal – en hopelijk heb ik ze op die tijd voldoende smaak bijgebracht – geen Sketchers voor mijn dochters – sorry meiden. Enfin, hoewel ik dit met succes toepas waar het hun garderobe betreft, blijk ik er dus een andere moraal op na te houden voor voeding.
Je vindt hier geregeld Samsonworst in de koelkast en de koekenkast ligt vol met vrolijk versierde dozen van Trolls en K3 – ja, zelfs Plopkoeken. Ik tekende een keer protest aan bij de slager toen ik 200gr Samsonworst bestelde op vraag van dochter 1 en dochter 2 prompt om Mayaworst vroeg omdat ze de andere niet lustte. “Dat het zever was en allemaal hetzelfde smaakte”, brieste ik. “Niet juist”, zo zei de slagersvrouw, “Het ene is gemaakt van varkensvlees en het andere van kalkoen.” Echte connaisseurs zijn het blijkbaar. Nu daag ik ze graag een keer uit om in een blinde smaaktest het ene van het andere te onderscheiden. En zowel varkensvlees als kalkoen staan hier regelmatig op het menu en ik hoorde nog nooit iemand klagen. Desalniettemin was ik dermate de kluts kwijt dat ik ook nog eens 100gr Mayaworst bestelde. Wie is hier eigenlijk het marketingslachtoffer?
In een vlaag van protest bracht ik vorige week hespenworst mee. Gewone hespenworst van de witte producten van de Colruyt. Niets mis mee, smaakt precies hetzelfde als de Samsonworst (of was die nu van kalkoen?) als je het mij vraagt. Geen succes dus. Ik was het die afgelopen week boterhammen met hespenworst (best lekker met een vleugje mosterd overigens) mee naar het werk nam. Behoorlijk koppige marketingslachtoffers, die dochters van mij. Zou ik volharden? Even principieel worden waar het voeding betreft als voor de garderobe?
Ik ben eerlijk gezegd niet zo de vrouw van de grote principes. Nu ik toch aan het biechten ben, ik ben zelf marketeer. Ik heb dus wel wat bewondering voor hoe Studio 100 een hele markt creëerde met zelfs een hogere bereidheid tot betalen voor die ‘merkproducten’. Maar laat ik die discussie toch maar laten voor een of ander marketingcongres. Hier thuis ga ik nog even de strijd aan om ze vooral op basis van smaak te laten kiezen eerder dan op de verpakking. Misschien moet ik dan ook wat vaker voor Bio producten kiezen. En terwijl we dan toch bezig zijn: fairtrade en schone kleren! Waarom promoot het merk dat ik hier al een paar keer vermeldde die eigenlijk niet? Dat zou me misschien nog kunnen overtuigen om een logootje door de vingers te zien…
En jij? Ook marketingslachtoffers in huis en stoort het je of net helemaal niet?
fairytales.live 