Over familievakanties en feesten: dat ze beiden geslaagd (zullen) zijn!

Het was hier erg stil de voorbije weken.  Letterlijk stil in de eerste week van de paasvakantie wegens geen kinderen in huis, blog-stil in de tweede week wegens een goed gevulde familievakantie.  Ik was eergisteren jarig en die gekende datum deed me beseffen dat Amelie’s communiefeest al over 2 weken plaats vindt!  Hoog tijd om nog eens stil te staan bij die checklist en wat zaken af te vinken dus…

Nog even (nou ja, een slordige 1000 woorden…) over de paasvakantie die er bijna op zit.  Naar jaarlijkse traditie trokken we er vijf dagen op uit met mijn ouders, zus en haar gezin.  De afgelopen jaren was de bestemming telkens Zeeland – een volwaardig land volgens de dochters, U heeft ongetwijfeld door dat ik het over de Nederlandse provincie heb.  Dit keer trokken we naar de Belgische Ardennen.  Meer bepaald naar Waimes in de Hoge Venen.  Zeer geslaagd!

Het huis waar we logeerden was heel erg leuk, zeker ook voor de kinderen.  Het had veel weg van een doolhof en kostte ons behoorlijk wat tijd om te ontdekken.  We waren daarvoor ook op onszelf aangewezen: een telefoontje naar het nummer vermeld op de deur leerde ons dat die gewoon open was en dat de eigenaar over een uur ofzo wel een keer langskwam.  Na een lichte paniekaanval omdat we een paar bedden tekort kwamen bij het indelen van de kamers, herinnerden we ons iets uit de omschrijving over een extra huisje in de tuin.  Ja hoor, daar vonden we nog 4 slaapplaatsen en een badkamer!  De grootste kinderen waren gelijk verkocht, 4 paar smekende ogen keken ons aan.  We twijfelden.  Zouden ze mekaar niet wakker houden en vervolgens wakker maken en hadden we dan na 2 dagen 4 oververmoeide kinderen waar zoals iedere ouder weet niets mee aan te vangen valt?  We trokken ons terug voor ouderlijk beraad.  Het alternatief was daar zelf gaan slapen.  Niet zoveel privacy natuurlijk (in de rest van het huis waar zowat elke vloerplank, deur en kast kraakte ook niet zou later blijken 🙂 ).  Zoals zo vaak lieten wij ouders ons inpalmen door de smeekbedes van onze kinderen.  Zij het met de strenge boodschap dat als we merkten dat ze niet flink sliepen, ze alsnog uit hun huis zouden worden gezet.

De badkamer van dat huisje bleek geen toilet te hebben.  Beetje lastig, bij hoge nood zouden de kinderen dus door de koude en het donker naar het huis moeten.  Hmm, de twijfel sloeg toe.  Zo opgelost toen de eigenaar (ttz, de man die het huis beheerde, ik verwijs voor het gemak naar hem als ‘de eigenaar’) langskwam.  Er was namelijk wel een toilet.  Wij vreesden dat er een of ander klein knaagdier huisde in de badkamer owv een een klein kastje vol zagemeel (wie stockeert er nu zagemeel in zijn badkamer?), bleek dat we gewoon het concept ‘ecologische toilet’ niet kenden.  Je zoekt het maar een keer op, laat ik het erop houden dat we de kinderen op het hart drukten het enkel in uiterste nood te gebruiken.

Celeste zei op dag 4 toen we aankondigden dat het alweer tijd was om in te pakken boos dat ze hier wel een hele grote vakantie wilde blijven.  Om maar te zeggen dat het huis heel erg kindvriendelijk was.  En ook heel erg geschikt voor een familievakantie.  De kinderen konden zich met alle bijhorende decibels uitleven in het zwembad (eigenlijk een uit de kluiten gewassen jacuzzi, maar het bleek groot genoeg voor de kinderen om er elke dag met z’n allen in te willen) terwijl opa rustig het nieuws keek in één van de speelkamers met giga TV.  Verstoppertje spelen was voor lefgozers, je riskeerde nooit meer gevonden te worden.  De klimmuur daagde groot en klein uit en met of zonder knikkende knieën, ze raakten allemaal boven.  Top huis dus, in een top regio.

Vijf dagen volstonden namelijk lang niet om uitgekeken te raken op de Hoge Venen. Hierbij de activiteiten die wij ondernamen, maar we zijn ervan overtuigd dat er nog meer te ontdekken valt!

• Signal de Botrange: een must natuurlijk, als je er dan toch bent.  We aten onze picknick in het natuurparkcentrum, deden een korte wandeling naar het hoogste punt van België, speelden in de leuke speeltuin aan het centrum en voor we het wisten was het 4 uur en mochten we ons vakantiehuis gaan ontdekken.
  

  

  

  

  

  

  
• Het kasteel van Reinhardstein: het lag een vijftal kilometer van onze verblijfplaats en we hadden ten slotte niet voor niets fietsen meegenomen, dus we besloten met de kinderen te fietsen naar deze trekpleister.  Twee volwassenen en 5 kinderen dus, meer fietsen konden we niet vervoeren.  Twee anderen trokken er te voet op uit, met het jongste familielid in de buggy in de (ijdele) hoop dat die zou slapen.  De twee laatsten bemanden de bezem-BMW.  Die moest jammer genoeg heel erg snel worden ingezet…  De hellingen bleken te steil voor 5-jarige Celeste en haar kleine fietsje.    De slechte start ten spijt, werd het een leuke uitstap.  We deden wat langer dan Google maps voorspelde over die 5km, de hoogtemeters waren we uit het oog verloren.  Maar alle kinderen fietsten dapper de hele weg heen en – tegen mijn verwachtingen in – terug!  Het kasteel was mooi. De cultuurfanaten kozen voor een begeleid bezoek, de natuurfanaten volgden het pad naar de ‘cascade’.  Beiden waren de moeite!
  

  

  

  

  
• Het bos en kunstpad in Heppenbach:  een heel leuke en kindvriendelijke wandeling.  Het zijn niet zo’n wandelfanaten, die kinderen van ons, maar deze vonden ze allemaal top! 
• De railbikes: een soort go-cart op een treinspoor die plaats biedt aan 2 fietsers en 2 passagiers.  Super leuk, de grootste kinderen konden al mee fietsen en vonden dat natuurlijk het einde.

• Het meer van Bütgenbach: er loopt een wandelpad van 10km rond het meer.  We besloten er een looptraining aan te wijden en dat was beslist de moeite.  De laatste dag keerden we er terug en deden een stukje van de wandeling met de kinderen.

In totaal vierden we ook maar liefst 3 jarigen op vakantie, oefende ik de kapsels die ik leerde op alle aanwezigen wiens haar lang genoeg was, bakte ik geblinddoekt een ei (lang verhaal…) en speelden we minstens 10 gezelschapspelletjes.  Topvakantie!

Nu zijn we dus terug.  En resten er nog 2 weken tot Amelie’s grote dag.  Intussen werd iedereen uitgenodigd (met een kaartje voorzien van een prachtige foto met dank aan Sie) en kochten we Amelie’s cadeau.  Vandaag kozen we samen het menu en informeerden we het restaurant.  Ik koos met Amelie nog wat gepersonaliseerde decoratie voor de feesttafel, een kleine attentie voor de gasten en we bestelden een origineel gastenboek. We denken er nu helemaal klaar voor te zijn.  Op de Whatsapp groep na waarin alle gasten foto’s kunnen uitwisselen, maar ik gun ze nog even wat relatieve smartphone rust.  Dan hebben we de meeste items op de checklist wel gehad lijkt me.  Op de decoratie van de kerk na.  Dat komt niet goed vrees ik.  Weinig animo bij de Juf om creatieve moeders samen te brengen.  Dat of ze heeft mij gewoon niet tot die categorie gerekend. De tijd zal het uitwijzen.

Morgen verwachten we de paashaas en verder luieren we alleen nog wat tot de routine van werk en school ons weer overvalt.  Ik kan hem aan, met veel mooie herinneringen en het vooruitzicht om er nog wat meer te maken.