Koken is kinderspel!

Het was een verjaardagscadeautje dat ze tijdens haar kinderfeestje vorige week kreeg: Koken is kinderspel.  Een gedurfde stelling die we prompt besloten te testen.  Intussen zijn we al 4 receptjes EN bijhorende gerechtjes (so far so good) verder.  Boek goedgekeurd!

Ik vond het meteen al een topcadeau.  Amelie ook eens ze doorhad wat voor een boek dat was.  Ze helpt me namelijk graag in de keuken.  Vooral met cake- of pannenkoekendeeg uiteraard…  Het is niet altijd zo eenvoudig om taakjes te vinden waarmee ze kunnen helpen.  Al helemaal niet al ze dat allebei willen.  Ik kon dus wel wat inspiratie gebruiken.

Het toeval wilde dat ik vorige zondag tortilla’s zou maken en dat er een receptje voor Mexicaanse pannenkoeken in het boek stond!  Amelie kon dus gelijk aan de slag.  De recepten zijn heel overzichtelijk en duidelijk geschreven, met grappige titels en wat extra uitleg.  Het kind is de kok en wij volwassenen zijn de hulpkoks.  Er wordt telkens aangegeven wat de kok moet doen en waar hij best zijn hulpkok bij roept.  Amelie startte haar culinaire loopbaan met tomatensalsa en guacamole. Ik leerde zelfs iets bij over hoe je het makkelijkst een avocado pelt, Amelie deed het bij haar eerste keer al sneller dan ik… De hele bereiding duurde wel eventjes, ik schreef hier al ooit dat zich haasten duidelijk aangeleerd en geen aangeboren gedrag is, maar het resultaat mocht er zijn.  Amelie was supertrots op haar zelfgemaakt gerechtje en zelfs haar zus – die normaal zweert dat ze geen tomaten lust – at van de tomatensalsa!  Guacamole zag ik ze nog niet eerder eten, maar ook dat ging er vlot in.

Het smaakte niet alleen lekker, maar ook naar meer.  Vandaag vierden we met de familie en Amelie zou de hapjes maken: Italiaanse groentetorentjes en groentefrietjes.

Mooie rechte, gelijke schijfjes snijden van een courgette, aubergine en een tomaat: eenvoudig is dat niet.  Zeker die tomaten wilden niet zo goed meewerken.  Gelukkig kan je als kok dan je hulpkok commanderen…  Als er al eens een schijfje wat scheef is uitgevallen, lijkt dat op het eerste zicht niet zo erg.  Maar dat wordt natuurlijk genadeloos afgestraft als je er een toren op probeert te bouwen zoals men in Pisa al lang weet.  Ze weten daar echter ook dat imperfecte dingen evenveel of zelfs meer aandacht trekken dus ook scheef vonden we Amelie’s torentjes prachtig.

Het snijden van een zoete aardappel, knolselder, wortel en pastinaak in frietjes mocht de kok gelukkig aan zijn hulpkok overlaten van het boek.  Eitjes klutsen, paneermeel kruiden en al die frietjes daar lekker in soppen was dan weer het privilege van de kok.  Super leuk vond ze dat.

Best wel wat werk allemaal, vooral voor de kok (die zich ook vestimentair volledig inleefde), maar het lukte haar prima en het resultaat werd alom geprezen.  Wederom een glunderende kok die zich de hele voormiddag goed had geamuseerd.  Goed voor het zelfvertrouwen, de zelfredzaamheid, de eetgewoontes (ze proeven natuurlijk wat ze maken en tot hiertoe alleen nog maar heel gezonde receptjes ontdekt in dat boek), leerrijk tijdverdrijf, … kortom niets dan lof.

Al ontdekte ze toch ook wel dat koken best veel werk is…  De hippe limonade die ze voor haar gasten ging maken, nam ik dus maar voor mijn rekening.  Ik zal het ook nooit leren om niet te overdrijven in mijn enthousiasme…

Ik wil er gerust een gewoonte van maken.  Ik laat haar elk week één receptje kiezen dat ze wil maken, dacht ik.  Maar dat is misschien weer wat overdreven 🙂  Op een weekdag zie ik het ons nog niet doen.  Dan is de tijdsdruk te hoog en kan ik het secure en precieze werk van mijn dochter minder waarderen vermoed ik.  En of ze nu elke zondagmiddag zin zal hebben om te koken (en wij om te eten wat ze kan maken) weet ik niet.  Ik wil het sowieso wel levend houden.  Er staan ook dessertjes in.  En croque monsieur.  Elke twee weken moet wel lukken lijkt me.

Kennen jullie nog andere leuke kookboeken voor kinderen?  Laat maar weten!