Gisteren keerden we wat vroeger dan normaal terug van het zwembad, we werden namelijk verwacht op een Bulgaars feest. Samen met enkele andere bussen vol toeristen weliswaar. Op onze bus zaten Duitsers, Engelsen en Belgen (vier in totaal 🙂 ). We reden naar een Bulgaars dorpje waar ze zo’n beetje het plaatselijke Bokrijk hebben gebouwd. Na een korte rondleiding, schoven we aan voor een menu van lokale specialiteiten. Daaronder vallen gelukkig ook kip en watermeloen of ik had het veiligheidshalve in mijn handtas verstopte pakje Tuc koekjes moeten aanspreken voor de dochters.
Tijdens het eten werden er acts opgevoerd, zo’n beetje wat je typisch zou verwachten op een dergelijk toeristisch evenement. ‘Vrijwilligers’ werden uit het publiek gehaald om hun land te verdedigen in flauwe spelletjes. Bij gebrek aan andere Belgen bleven we gelukkig gespaard van een deelname. Vervolgens kwam er een volksdansgroep optreden. Het is wat het is natuurlijk, maar in hun genre deden ze het best goed. Voor ik goed besefte waar ze naartoe waren, stonden onze beide dochters mee te dansen. Uitverkoren door de volksdansers. Even daarvoor had de gids Celeste er ook al uitgepikt om geschminkt te worden (met als gevolg dat ik natuurlijk betaalde om ook Amelie te laten schminken…). Daarna volgde de ‘vuurdans’. Een Bulgaar die over hete kolen liep en daarbij af en toe iemand uit het publiek op zijn arm nam. Jaja, ook daarvoor werden de meisjes uitverkoren… Nodeloos te zeggen dat ze liepen te glunderen.
De avond eindigde met live muziek en dans, om 23 uur keerde de bus huiswaarts. De meisjes vielen met een glimlach op onze schoot in slaap en wij droegen ze met wat moeite van de bushalte naar het hotel. Een geslaagde uitstap dus, al had het vele elementen die me op voorhand ernstig deden twijfelen. Kindjes blij, ouders blij!
fairytales.live 