Kampjes kiezen? Nee, vriendjes!

Ik heb niet altijd de luxe om mee vakantie te houden met mijn dochters, meestal moet ik op zoek naar opvang.  Ik vind het verschrikkelijk als ze dan aan mijn rok hangen en ik ze bijna in tranen moet achterlaten omdat ze echt geen zin hebben in dat kampje.  Maar de laatste 2 keer moest ik ze zelfs achterna lopen om nog een kusje te krijgen.  Het geheim? Vriendjes!  Ik heb geleerd dat een leuk thema of een toffe sport niet de doorslag geven, maar dat het vooral om het gezelschap gaat.  Ik spreek dus af met mijn zus zodat ons nichtje mee kan of ga op zoek naar een klasgenootje.

De voorbije jaren waren mijn beide dochters kleuters en konden ze dus veelal dezelfde kampjes volgen.  Ze waren dus niet alleen en toch was het soms zeuren om ze mee te krijgen.  Nu Amelie het eerste leerjaar achter de rug heeft, ging ze voor het eerst alleen op kamp.  Samen met haar nichtje ging ze inline skaten in Zemst (Reko Zemst).  Ze hadden de tijd van hun leven.  Spierpijn en blauwe plekken verhinderden niet dat ze elke ochtend met een glimlach in mijn auto sprong.  De week ervoor ging ze op tenniskamp met haar zus en hoewel ze dat wel leuk vond, antwoordde ze toch negatief op de vraag of ze tijdens het schooljaar ook wilde blijven tennissen.  Vorige week vroeg ze spontaan of ze elke week kon gaan rolschaatsen.  Toen ik vroeg of ze dat ook zou doen als Elise niet meeging, twijfelde ze.  Het bevestigt mijn punt omtrent het gezelschap.

Ik heb mijn hoofd gebroken over de vraag hoe ik Celeste een even toffe week kon bezorgen als haar grote zus.  Uiteindelijk ben ik ouders van klasgenootjes beginnen bellen.  En ik vond een vriendinnetje dat 3 dagen mee naar de speelpleinwerking wilde.  Normaal is dat een woord dat ik hier nauwelijks durf uitspreken wegens steevast onthaald op boe-geroep. Groot was dus mijn verbazing over het enthousiasme waarmee ze vertelde hoe leuk het was geweest.  Moet ik het nog herhalen?  Het gezelschap…

Ik voeg nog even twee persoonlijke ervaringen toe met de grotere organisaties:

• Go: Ideekids: ze werken echt rond hun thema en de voor- en naopvang is ook heel kwalitatief.  Ik vind het wel nogal een massa-bedoening.
• No go: Topvakantie Amelie vertrok vorig jaar met hoge verwachtingen naar een circuskamp en ontdekte dat de enige link met het circus was dat de monitoren de eerste dag als clown verkleed waren…  De toen 4-jarige Celeste werd ’s middags nog in bed gestopt voor een dutje en kon dat echt niet appreciëren.